Başörtüsü beni temsil etmiyor.

Başörtüsü bizim topraklarda dinden ziyade tamamen erkeğin dayattığı kültürel bir sembol. 3 yıl boyunca çıkarmayı düşündüm. Fakat toplumsal baskı yüzünden ‘’Belki de yanlış düşünüyorsun, sevmeye çalış’’ diye sürekli kendimi oyaladım durdum.

Sevemedim, seviyor gibi de yapmadım; beni boğuyordu ve bunu benim dışımda kimse görmüyordu. 8 ay önce babam ve anneme çıkartmak istediğimi, artık takmak istemediğimi söyledim. Annem bunu istemese de ‘’Senin kararın’’ deyip arkamda durdu. Babam ilk başlarda sessiz kaldı fakat el âlem dediğimiz hayatımıza ciddi manada etkisi olan kimseler babamı doldurup doldurup eve gönderdi. Şiddetli çatışmalarımız olsa da şu an babam durumu kabul etti ve sesini çıkarmıyor; hatta artık bir şey söyleyen insanlara da gereken cevabı veriyor.

Fakat benim sokakla, çevreyle mücadelem bitmedi; devam ediyor ve edecek gibi duruyor. Yaşadığım yerde birçok genç kadına cesaret oldum. Bu beni mutlu ediyor.

Zorbalığı ve kadını belli bir kalıba sokmaya çalışan her şeyi lanetliyorum.

Sevgi ve dayanışma ile kalın.

(Görsel: Denis Sarazhin)