Merhaba, ben de buraya içini rahatlatmak için gelen onlarca insanlardan biriyim, yazınca biraz da olsa rahatlarım belki diye düşünüyorum.
Kendi hikayemi anlatmakla başlayayım. Ben muhafazakar sayılabilecek bir ailede büyüdüm, ta küçüklükten beri üzerimde hep bir baskı vardı. Küçükken bir kere bile mayo giyip denize giremedim, ha bu arada şu an 16 yaşındayım, ben 12 yaşlarında aile baskısı ile kapanan bir kızım. 4 yıl ailesini mutlu etmek için, sırf üzülmesinler diye bu örtüyü takan bir kızım.
Ama son yıllarda o kadar içimden gelmiyor, o kadar istemiyorum ki. Belki de dünyevi bir şey ama ben de isterdim güzel güzel giyinmeyi, ben de isterdim saçlarım rüzgarda uçuşsun, ben de isterdim ikide bir saçım şalımın sağından solundan çıkmış mı diye bakmayı bırakmayı.
Bu yaz aileme açılmak istediğimi söyledim, ama söyler söylemez çok sert bir tepki ile karşılaştım. Annem “Evlatlıktan bile reddederim”, babam ise “Dayanamam her gün kahrolurum” gibisinden şeyler demişti. Bana hep “Bizim karşımızda sus, biz en iyisini biliriz” deyip durdular ve ben de bu yüzden karşılık veremeyen, hep susan birisi olarak yetiştim. Ne çok isterdim ailem beni her halimle onaylasa, hem ben demiyorum ki başımı açınca dinden kopacağım.
Ben artık her şeyi içimden gelerek yapmak istiyorum, artık bir şeylere zorlanmak istemiyorum, insanın fıtratında vardır; neye zorlanırsa ondan uzaklaşır…
(Görsel: wonderlicker)