Evet, öbürleri kadar mücadele vermedim belki ama, içimde bayağı fırtınalar kopuyor. 5 yıl önceydi, ortaokuldan mezun olduğum sene yaz tatilinde kapandım, ki normalde sorulduğu zaman “O ne öyle neden örtüneyim bez parçası” falan derdim. Ne kadar doğru bilmiyorum ama şu an başörtümle 5. senem ve iki yıldır aynı şeyi düşünmeye devam ediyorum.
Kapandığım dönemde bir kuzenimi kazada kaybettik, sonrasında öbür kuzenim uçurumdan yuvarlanıp kaza yaptı, bir amcam yine 21 yaşındaki bir gencin ölümüne sebep oldu, ben de bunları görünce bayağı korkmuştum “Ya ben de ölürsem, cehenneme gidersem” diye. Cenneti sadece kafamdaki örtüyle kazanabileceğimi sanıyordum, ailem kapanmak istemem konusunda hiç tepki göstermediler ama karşı da çıkmadılar. Neyse, gel zaman git zaman çevremde açılan insanlar görmeye başladım ve benim de içimde öyle bir heves doğdu, çünkü şey diyordum; “Tesettürün ölçüsü bu değil Kuran’da, ben dar pantolon giyip sadece kafamı örtüyorum, tesettür bu olamaz.” Kendime ferace aldım, bir sene kadar giydim ve giydiğim süreçte annem sürekli “Suriyeliler gibi geziniyorsun” deyip hevesimi kırıyordu, sonra ben onu çıkardım ve dedim ki “Bu tesettür değil açılmak istiyorum, ya tam kapalı kalayım ya da açık olayım.” Ama hiç kimseye söylemedim bu düşüncemi, ta ki bu seneye kadar.
Artık açılmak istediğimi rahatça dile getirebiliyordum, ama ailemin tepkisinden çok korkuyordum. Bir gün anneme “Ben açılmak istiyorum” dedim. Din, iman, Kuran, cennet, cehennem deyip beni caydırmaya çalıştı ama artık karar vermiştim, açılacaktm. O her ne kadar benim ahiretimi düşündüğünü söylese de toplum baskısından öyle söylediğini biliyordum, en son “Ben bu krizde yokum, baban ne tepki verecek hiç düşünmedin mi” dedi. Öyle bir raddeye gelmiştim ki artık sabahları kalkıp başımı örteceğim için dışarı çıkmak istemiyordum. Babama konuyu açtım korkarak, “Baba ben açılmak istiyorum” dedim, “Hayır” dedi, “Saçmalama o ne öyle 4 yıl kapalı kal 5. yıl açıl, çocuk oyuncağı mı bu” dedi. Ben de durumu anlattım, artık dışarı bile çıkmak istemiyorum dedim. O da “Üniversiteye git de ne yaparsan yap” dedi, çok mutlu oldum. Toplum baskısından korkuyor o da, farkındayım.
Bu sene son senem lisede (4 yıl+hazırlık okuyorum) ve okul açıldığı zaman ben de açılmayı düşünüyorum, umarım yapabilirim. İnsanları önemsemek istemiyorum, neyse, çok uzattım. İyi günler dilerim…
(Görsel: Yana Shvets)