Lisedeyken kendi isteğimle kapandım. Kapandıktan 2 hafta sonra açılmak istedim ama toplum baskısından çekindim, arkadaşlarımın söyleyeceklerinden korktum. ‘Üniversiteyi kazanınca açılacağım’ dedim kendime. Kazandığımda da açılamadım. 4 sene boyunca aynaya bakamadım. Kendimden nefret ettim. Açılmayı hep istedim ama bu sefer de üniversitedekilerin tepkisinden, hakkımda konuşmalarından korktum. Sürekli açık kıyafetlere bakar, kendimi onların içinde hayal ederdim. Üniversite 3. sınıfta ev arkadaşımla konuştum. “Burada açılma, üniversiteyi bitirip açıl” dedi, beni ikna etti. Mezuniyet ve baloda çekilmiş bir fotoğrafım bile yok. Zaten açılacağım diye düşünerek çektirmedim.
Üniversiteyi bitirdim, eve geldim. Ramazan ayıydı. Anneme söyledim. Normalde bu duruma karışmazdı, namaz falan kılardı ama ‘Kapanın’ diye baskı yapmazdı bize. Ablam da kız kardeşim de açıktı ama ben açılmak istediğimi söylediğimde kıyametleri kopardı. Babam cumadan cumaya camiye giden bir Müslümandı. Namuslu olursanız açık ya da kapalı olmanız onun için fark etmezdi. Hiç baskı yapmazdı. Fakat annem burnumdan getirdi, 3 gün aç susuz oruç tuttum. Annem kapalı bir arkadaşımı gördüğünde ona sarılıp “Oh, mis gibi iman kokuyor” derdi. Gel zaman git zaman ailem bu duruma alıştı. Sosyal medyaya fotoğrafımı yükledim, tüm kapalı fotoğraflarımı sildim. Laf söyleyenleri arkadaşlıktan çıkardım. Öğretmenliğe başladım. Her geçen gün kendimi biraz daha buldum.
Şimdi evliyim, bir kızım var. Kocamın ailesi aşırı dindar insanlardan oluşuyor, ‘Kapan’ diyorlar bana. Direkt kestirip atıyorum, ‘İnşallah ileride’ bile demiyorum. Şu an istediğimi giyiyorum. Kapalıyken hep şortumu giyip kamp yapmanın hayalini kurardım. 6 senedir gezmediğim yer, gitmediğim kurs kalmadı. Aslında bunları kapalıyken de yapabilirsin ama aynada gördüğün kişi sen olmayınca içine kapanıyorsun, ikiyüzlüymüş gibi hissediyorsun. Velhasıl 6 senedir açığım ama en az ayda 1 kere rüyamda kapalı olduğumu, ‘Ben açılmıştım, neden yine kapandım’ diye ağladığımı ve açılmaya çalıştığımı görüyorum. Anlayacağınız o travma hiç geçmiyor. Umarım yazdıklarım bu sayfadaki insanlara umut olur. Belki bugün değil ama elbet bir gün. Aynaya baktığınızda kendinizi görmeniz dileğiyle…
(Görsel: Martina Fischmeister)
“6 senedir açığım ama en az ayda 1 kere rüyamda kapalı olduğumu ve açılmaya çalıştığımı görüyorum.” için 5 yanıt
Yazdıkların umut vermiyor malesef.
Doğru yoldan çıkan bir insanın vicdan kırıntıları diye düşünüyorum rüyalarıni da..sırf fani dünyada 3 5 gün sort giyip birkaç da heveslendigin şeyleri yapmak için ebedi hayatini mahvetmektesin. Umarım ölümden önce aklî selim bir karar alırsın da inancın varsa müslümanım diyorsan islamin emir ve yasaklarına uygun bir hayat yaşarsın.
Din bir bütündür içiyle dışıyla müslüman olmak gerekir.
Temelden doğru bir dini bilgi almayinca tasima suyla ancak biyere kadar gidiyor demek ki insan.dinimizi sağlam kaynaklardan öğrenip ebedi hayatımızı kazanmak için yol yakınken doğru bir karar verip Allah ‘in istediği gibi bir insan olmak lazım.su anda nefsinin esiri olmuş haz odaklı bir yasam tarzına sahipsiniz dilerim bu dünyanın eğlence yeri olmadığını çalışıp gayret etmek gerektiğini anladığınızda geç kalmazsınız.
Kesinlikle umut oldunuz. Biz de istediğimiz kıyafetleri giyip istediğimiz kurslara gitme şansını yakalarız umarım. Yolunuz açık ve aydınlık olsun!
Hayriye Aydın ablaya tamamen katılıyorum.. Şu dünya gerçekten 2 günlük yer.. Seni kınamıyorum. Ben de kapalıyım. Hemde tam 13 yaşımda kapandım. Hani pişman değilim ama insan bazen açıklara heveslenir. Evet heveslenirim ama açılmayı düşünmedim hiç. Bu dünya hakkında dinden mahzun bırakacak bir şey düşündüğümde aklıma diğer dünya geliyor. Benim buraya yazma amacım: Buradaki insanların içine biraz bile olsun türban hevesi vermek.. Ben şuan 14 yaşımdayım. 13 yaşımda annem dedi ki: Kizim cok kucuksun, liseye geçinde falan kapan. İstemedim hemen 7. sınıfta kapandim. Ama sunu soyleyeyim ki gercekten her sabah başörtümü takarken ayrı bir hevesim vardi.. Tabi bu heves insanin içinde olacak abla.. Senin secimin… Ben sana sadece uyarıda bulunmak istedim. Eğer fikrine olumlu bir düsünceye vesile olduysam ne mutlu bana… Allah hidayete erenlerden eylesin kardeşlerim…
Sen başını kapatmakla hidayete erdiğinden emin misin? Hür düşünceye hiç hayatında yer verdin mi?
Kesinlikle umut oldunuz, kalbim ısındı okuyunca. Doğru yoldan çıktığınız için vicdan azabi çektiğiniz için değil de daha küçücük bir çocukken bile bize baskılanan bu dini öğretilerin ve kuralların, lafların hayatımız boyunca bizden çıkmayacak travmalar, anılar, yaralar oluşturması yüzünden rüyalarınız ve buna benzer şeyler çok normal. 3 günlük dünyada istediği gibi yaşamak, giyinmek, aynaya baktığında kendi gibi hissetmek her insanın, biz kadınların hakkı. Hikayenizi paylaştığınız için de çok teşekkürler, kendi ellerinizi sıkı sıkı tutmayı hiç bırakmayın.
Şort giyince ebedi dünyasını yakacağını düşünen kadınlara saygım sonsuz, fakat diğer insanların bu dünyası için de ebedi dünyası için de lütfen çenenizi kapatın.