Ailem tamam ama ya diğer insanlar?
Merhaba, ben buraya ilk defa yazıyorum. 16 yaşındayım. Din, saygı, terbiye, ahlak gibi birçok konuda çok titiz bir şekilde büyütüldüm. Kur’an öğrenmek ve okumak için 4. sınıftan itibaren camilere gönderildim. Bunlar hem ailem için hem de kendi isteğimle Allah’ın rızasını kazanmak içindi. Normal bir ilköğretim okulunda okuyan bir öğrenciydim fakat seçmeli derslerimde ya da ek derslerimde Kur’an eğitimi alıyordum. Onu okumayı küçük yaşımda öğrenmiştim; oldukça güzel bir şey ve bana mutluluk veriyor.
6. sınıfa başladığım zaman anneme kapanmak istediğimi söyledim. Bana yaşımın çok küçük olduğunu ve bu sebeple kapanamayacağımı söyledi. 8. sınıfa geçtiğimde ve bu isteğimi tekrarladığımda annemden yine aynı cümleleri duydum. Lise sınavlarına girdim ve bir Anadolu İmam Hatip lisesine kayıt oldum. Spor giyinen açık bir genç kızdım, gözüm bozuk olduğu için lens kullanıyordum. O lisedeki birçok kişi liselerine göre beni ‘aykırı’ biri olarak tanımlıyordu. 10. sınıfa geldiğimde anne ve babama yine aynı isteğimi söyledim, bana ‘neden diye sordular. ‘Allah için’ dedim çünkü bana göre bu dünyaya bir sınav için gelmiştik ve önemli olan kendi istediğimiz şekilde değil, yaratanın istediği şekilde yaşamamızdı. Bana izin vermediler, karşı çıktılar; ‘Olmaz, sen yapamazsın’ dediler.
11. sınıfa başlamadan önceki yaz tatilinde, haziran ayında, ben kapandım. Artık tesettüre girmiştim. Annem ve babam benim bunu kaldıramayacağımı söylemişti. Üstelik tam da yazın başlangıcında kapanmam onlara göre çok yanlış bir karardı, böyle bir şeyi hiç istemiyorlardı.
Şimdi 2020 yılındayız, ben tesettüre gireli neredeyse 1 sene olacak. Benim kararım yön değiştiriyor, içimden bir ses ‘Bunu artık yapamazsın, sen belirli bir seviyede giyinip saçını atkuyruğu toplamak isteyen bir kızsın. Başörtüsü sana göre değil. Senin sesini kısman değil, bağıra çağıra şarkı söylemen gerek, haykırman gerek’ diyor. Ama olmuyor, ben kapandığım zaman ailem açılmam için beni çok zorlamıştı ve ben onlara “Allah gökten inip başımı açmamı söylerse açacağım.” demiştim. Oysa şimdi dediklerimi yutuyorum, sanki içimde kendimle verdiğim bir savaş var. Peki, insanlar ne der, hakkımda ne düşünürler? Anneme “Anne, şu dünyada en korktuğum şey açılmak” dedim, bana korkmamam gerektiğini söyledi. Arkadaşlarım, çevremdeki diğer insanlar ne düşünürler ve ben ne yapacağım; bilmiyorum ve korkuyorum. İnsanların yargılarından korkuyorum. Ben hâlâ Müslüman bir kızım ve insanların karşısına yine edebimle geçeceğim ama o insanlar bana nasıl davranacak? Arkadaşlarım benimle kalmaya devam edecek mi? Ailem yanımda, onları her ne olursa olsun seviyorum. Fakat insan bazen yalandan da olsa arkadaşlarına ihtiyaç duyuyor. Yine söylüyorum, çok korkuyorum.
(Görsel: Anna Parini)
“Ben hâlâ Müslüman bir kızım ve insanların karşısına yine edebimle geçeceğim.” için 5 yanıt
Örtümü çıkarmadan önce bana demişlerdi “kafanda kurduğun gibi olmayacak hiçbir şey” diye, gerçekten de öyleymiş. İnan ki hiçbir şey korktuğumuz gibi gitmiyor. Ailen arkanda olunca akrabaların da bir şey diyemiyor. Arkadaşlarının da örtülü olan seni sevmesi düşük bir ihtimal, onlar seni seviyordur kafandaki örtüyü değil. İlla laf edenler olacak ama onları da kısa bir “size ne?” ile etkisiz hale getirebilirsin. Arkadaşların yanında olacak inan buna. Şans seninle olsun!
Ne güzel anlatmışsın duygularını. Benim çevremde çok kapanıp sonra açılanlar oldu. Kimse hakkında sandığın gibi konuşulmuyor. Bence sana öyle geliyor sanki herkes senin hakkında konuşacakmış gibi. Böyle mutlu olacağıma karar verdim demen dahi yeterli. Kimseye bir şey açıklamak zorunda değilsin. Sen kendinden eminsen kimse senin umurunda olmaz. Yeter ki kendinden emin ol. Hem arkadaşlarının da kimlerin gerçek dostun kimlerin arkandan kuyunu kazan, seni kıskanan olduklarının da ayrımına varacak olacaksın. Hayatından bu tip dindar görünüp içi kötü olanları da çıkarma fırsatını bulacaksın. Unutma sen değerlisin.
Ben de imam hatip ortamındayım ve açılmak istiyorum. Çevremdeki herkes annem ve ablam da dahil kapalı. Seni de anlıyorum arkadaşlarının yargılarından korkmuşsun evet ama seni sen gibi sevmeyecek arkadaştan ne fayda gelir ki? Benim hayatımdaki engeller tamamen ailem. Eğer ailem yanımda olsaydı imam hatipteki arkadaşlarım dahil kimsenin laflarını umursamaz okula o şekilde giderdim. Sırf açıldım diye ve düşüncelerim onlardan farklı diye beni dışlayacaklarsa dışlasınlar. Bence sen de bunu düşünmelisin. Ailen zaten yanında, sen ne istiyorsun? Önemli olan soru bu. Arkadaşlarınla fikrin hakkında açıkça konuşup önceden onların da düşüncelerini duyabilirsin ama kendi fikrinin daha önemli olduğunu ve bunu kimsenin ilgilendirmediğini unutma. Bu hayat senin hayatın. Açılsan da arkadaşlarına karşı veya çevrene karşı değişmeyeceksin yine aynı kişi olacaksın. Bunu düşünemeyip seni yargılarlarsa onları umursama. Yolun açık olsun ♡
İnsanlar neleri unuttu. Seni mi unutmayacaklar. İki gün üç gün konuşurlar sonra susarlar. Önce ne istediğinden emin ol. Bunu iyice sindir ondan sonra harekete geç. Hazır olmazsan insanların tavırları seni yıldırır.
İnsan değişebilir. Sabah başka birisiyken akşam bambaşka birisi olabilir. Zamanında büyük laflar etmiş olabilirsin ama bundan utanma. Sen ders almaya bak. Hatalarını, yanlışlarını düzelterek kendini geliştirebilirsin. Doğru zaten doğrudur. Önemli olan yanlışı doğru yapabilmek. Sakın utanıp sıkılma. İstediğini yapmakta özgürsün.
duygularını ne güzel açıklamışsın… öncelikle bunu geri dönülmez bir karar gibi düşünme. başını açmak da kapamak da bir yaşam deneyimi. denemeden nasıl hissedeceğini bilemezsin. ben ”başörtüsü oyuncak değildir” dayatmasına katılmıyorum. zira hiçbir kadının da oyun olsun diye örtüyü takıp çıkaracağını düşünmüyorum. kendine karşı şefkatli ol. şunu düşün: bir arkadaşın aynısını yaşasa ne yapardın? seni gerçekten sevenler zaten her halinle sever. bu olay da biraz insan turnusolu zaten, bırak bunun için seni sevmeyen çıksın hayatından. korkmanı gerektirecek pek birşey yok, örtüyle özünü değiştirmiyorsun. sen, yine aynı sen olarak kalacaksın merak etme. bunları seni ikna etmek için yazmıyorum, ama eğer destek arıyorsan burada hepimiz yanındayız. tepkilerden çekinmen çok doğal ama inan gelen kötü tepkileri iyi tepkiler nötleyecektir. ve insanlar senin hayatın hakkında 15 dk konuşur ama bu hayatı sen yaşarsın. o yüzden hem bu konuda hem de başka bir konuda insanları düşünme. senin hayatın. <3