Bu platforma ilk kez yazıyorum. Burayı bir zamanlar en yakın dostum keşfetmiş ve bana önermişti çünkü içimdeki sıkıntıları sadece o anlıyordu. Benim de sizler gibi bir derdim var; aile baskısı, zorla kapanmak…
Ailem fazla yobaz ve cani insanlardır. Bense 16 yaşında bir ‘ergenim’. Öyle mi demeliyim, bilmiyorum ama insanların bana ve dertlerime bu ön yargıyla baktıkları kesin. Ergenim, evet ama ben bu duyguları 14 yaşından beri hissediyorum ve onlar beni bir gün olsun yalnız bırakmadılar. Her neyse, buraya gelince içimde buruk bir mutluluk oldu çünkü kendimi hep yalnız hissederdim, derdimi insanlara anlatmaktan çekinirdim. Binde bir gibi bir kesimde böyle saçma bir dert mi olur diye düşünürdüm. Biliyorum, derdime kötü gözle bakarsam daha çok acıtacak ama ben böyle saçma dert görmedim arkadaş…
‘Serbest kürsü’ yazısını gördüğümde; kendimi sanki tüm dertlerimden arınarak yüksek bir yere çıkmış, mutlu ve dik bir şekilde konuşma yaparken hayal ediyorum. Karşımda beni dinleyen, aynı dertlerden mustarip veya bundan sıyrılmış olan bir sürü gülümseyen, mutlu yüz görüyorum. Herkes tek tek kürsüye çıkıp konuşmasını yapıyor. İşte, bu iki kelime, benim gözümün önünde bunları canlandırdı. Şimdi gülümseyin, ben de bunu yazarken gülümsüyorum çünkü biliyorum ki bir şekilde bu dertlerden arınacağım, arınmak için elimden ne geliyorsa onu yapacağım.
Evet, ben de ölümle tehdit edildim ve dedim ki kendime “Onların yanında -en azından onlardan kurtulana kadar- onlar gibi olacağım. Bu bir etki yaratmayacak fakat sabretmem gereken yıllarımı acı çekerek ve ölüm korkusuyla yaşayamam. Bir sürü hayalim/hedefim var, gerçekten başarılı olduğum zaman tekrar buraya döneceğim… Ah, keşke tüm düşündüklerimi ve hissettiklerimi tek tek yazabilsem fakat elden bu kadar geliyor. Kim bilir, belki yazarlık veya senaryo yazarlığı hayalimi gerçekleştirince yaparım bunu.
Kendinizi üzmeyin. Bir şeyi 40 kere derseniz gerçekleşir, ne güzel demiş atalarımız; gerçek bu arkadaşlar. Kendinizi güzel şeylere inandırın. Bir de size önerim olsun: Başak Kaplan YouTube kanalına bakabilirsiniz, beni birçok şeyde aydınlatıp fikir kazanmamı sağladı.
(Görsel: Ulla Thynell)
“Bu dertlerden arınacağım.” için 2 yanıt
Ben de 16 yaşındayım. Beni hayata bağlayan tek şey iyi bir lisede okuyor olmam. Ve üniversitede burs kazanma ihtimalim… Ailemize ekonomik anlamda bağlı olduğumuz sürece istediğimiz hayati yasayamiyoruz maalesef. Lütfen tüm bu olumsuzlar denizinde boğulma, hayatına devam et, dersleri aksatma. Çünkü bizi kurtaracak olan depresyonlarımız değil, çalışmamız. Hiç-bir zafere çiçekli yollardan gidilmez. Ne kadar meşakatli olsa da buna değecek biliyorum. Sağlıcakla kal, yalnız değilsin.
Gülümseyin dediğin yerde zaten gülümseyerek okuduğumu fark ettim.. Hiçbir şey senin canından kıymetli değil. Örtü çıkarma süreci hepimizde uzun sürüyor zaten, umuyorum ki sen de en kısa sürede halledeceksin. Şans seninle olsun?