Merhaba. 22 yaşında, nişanlı ve Müslüman rolü yapan başörtülü bir ateistim. Kapandığımda 14 yaşındaydım. Annem, adet olmaya başladığım zaman kapanmam gerektiğini sürekli söylerdi çünkü artık çocuk değil, bir genç kız olacaktım. Kapanmazsam cehenneme giderdim. İlk adet olduğumda çok ağlamıştım bu yüzden. Kapandım ama “Ben baskı görmüyorum” imajı vermek için dışarıya karşı isteyerek kapandığımı savundum hep. Ailem dindar bir aile, aynı zamanda aile apartmanında yaşıyoruz. Sadece annem ve babama değil, baba tarafındaki tüm akrabalarıma da hesap veriyorum.
Şehir dışında üniversite okumama izin verilmediği için burada ailemin yanında okuyorum. Üniversitenin 2. yılında evrim teorisi ile tanıştım. Aşırı dindardım, önce ibadetleri bıraktım ve sonra dinle ilgili daha fazla araştırınca kafamın karışması uzun sürmedi. 3. sınıfa geçtiğimde inançsız olduğumu kabullenmiştim.
2018’de tanıştığım nişanlımla bir yılı sevgili olarak geçirdik, daha sonra da nişanlandık. Nişanlanmadan önceki sevgililik döneminde açılmak istediğimi ona söylediğimde “Hayırlısı olsun” dedi önce, çünkü hayatıma çok fazla karışma hakkı yoktu. Anneme söylediğimde ise işitmediğim şey kalmadı… “Ben seni böyle mi yetiştirdim. Beni öldürsen daha iyi. İnsanlara ne söyleyeceğim ben?” gibi cümleler kurdu ve hiç abartmıyorum ki üç gün ağladı. Tamamen vicdanımı rahatsız ederek beni engellemeye çalıştı. Ben de bu psikolojik baskıya ve suçluluk duygusuna daha fazla dayanamadım ve vazgeçtim.
Bundan birkaç ay sonra nişanlandım. Nişanlım inançsız olduğumu biliyor ama nişanlandıktan sonra çok değişti. Onun ailesi benimkinden de baskıcı ve cidden çok yobazlar. O da açılırsam ona söyleyecekleri hakaretlerden korkuyor. Çünkü burada kadın, erkek herkese baskı var. Bana “İstediğini yap. Açılmak mı istiyorsun açıl ama ben buna destek veremem” diyor. Dalga geçer gibi her defasında bu cümleleri söylüyor çünkü bunu tek başıma yapamayacağımın farkında. Onu çok seviyor olmama kızıyorum bazen. Bir gün kafamdaki şalı çıkarıp suratlarına fırlatacağım. Hayatıma giren herkese, çevremdeki herkese kırgınım.
Artık başörtüsünü çıkaracak cesaretim var ama başörtüsünü çıkarırsam nişanlım bana eskisi gibi davranacak mı? Ailesi beni istemeyecek bile… Belki de evden çıkmama izin vermeyecekler. Beni yeniden zorla kapatacaklar. Açıkçası beni anlayacağı ve destek olacağı günü bekliyorum. Doğu toplumlarında bir kadının başörtüsünü çıkarması için bile bir erkeğin desteğine ihtiyacı vardır. O günün gelmesini bekliyorum, daha fazla gecikirse ne yaparım bilmiyorum. Ayrılmamı gerektirecek kadar baskı görmüyorum nişanlımdan, sadece benim fikirlerime ve yapmak istediklerime destek vermiyor, bir şeyleri kendim yapmamı ve tüm sıkıntıyı kendim üstlenmemi istiyor. O böyle yaptığı için ben de ona karşı istemsiz olarak baskıcı davranıyorum.
Nişanlımdan değil de kendi ailemden ve onun ailesinden uzaklaşırsak çok daha güzel olacak gibi geliyor. O da “eşi” üzerinden baskı görmezse benim yanımda duracaktır. Ne yapmalıyım, hiç bilmiyorum. Beklemeli miyim, yoksa kestirip atmalı mıyım?
(Görsel: Jack Beal)
Comments (4)
Haddim değil ama ben senin yerinde olsam nişanı atardım. Ailelerinizden uzaklaşsanız bile başka bir durumda nişanlın yine aynı şeyi yapacak. Kendisinden güçlü olanlardan korkan ve sevdiği kadını desteklemeyen bir adamdan hayır gelir mi? Evet çok zor bir süreçten geçiyoruz ama bu süreci insanları tanımak adına iyi değerlendirmek gerek. Mesela ben aslında kimsenin olmadığını, şu dünyada yapayalnız olduğumu anladım. Kendi canımdan kanımdan olan insanlar bana zarar verdiler. Açılırsa seni öldürürüm bile dediler. Şimdi ben bu insanları niye çevremde tutayayım ki? Geçmişte yaşanan güzel şeylerin hatırına mı? Geçmiş geçmişte kaldı. Bu insanlar bana gelecekte ne yapacaklar? Ben geleceğim için kendi annemden babamdan vazgeçtim. Kim olursa olsun sana zarar verme ihtimali olan insanları hayatına alma derim. İlerde çok üzülürsün.
Aranızdaki ilişkiyi tam anlamıyla bilmem mümkün değil ancak sana böyle hayati bir konuda bile destek olmayan birinin sevgisine güvenilir mi sence ? Sonuçta evlenip ayrı bir hayatınız olması gerekirken ailelerinize göre hareket etmeye devam etmeniz hiçbir şekilde sağlıklı olmaz.Bence kendini daha fazla yıpratmamalısın…
Çok yanlış nişanlın sana destek vermeyecek belli ve ailesi de baskıcı ve yobaz mış bence bu durumdan kurtulmalısın ne de olsa evlenmediniz üniversite bitince evleniriz de ve üniversite bitince çaktırmadan işlemleri halledip yurt dışına kaç seni bir daha bulamasınlar orda açık olman kadar normal bir şey olmayacak ne de olsa instagram hesabım Ummu3037 rehber olabilirim bu konuda nereye başvurman gerek falan konuşuruz nişanlı unutabilirsin ama hayatın boyunca onunla olup ailesi yüzünden kendi ailen yüzünden pişman yaşamak da var lütfen bir erkek için hayatını mahvetme
Eğer gerçekten seviyorsanız evlendikten sonra şehir dışına ya da yurt dışına gitmeyi teklif edebilirsiniz, anladığım kadarıyla ailelerden uzaklaşmaya ihtiyacınız var -baskılardan dolayı- kendisi(nişanlınız) gitmek istemiyorsa yerinizde olsaydım tek başıma giderdim yurt dışına(tabii ki mesleğinize bağlı bir şey fakat ailenizden de yeteri kadar uzak olacağınız için size psikolojik-fiziksel baskı kuramayacaklardır). Sonuçta o kişiye(nişanlınız) bağlı değilsiniz ve size destek olacak kadar sizi sevmiyorsa zaten hiç sizin olmamış demektir. Vücudunuz ve hormonlarınız sizi kandırıyor fakat aklınız her zaman mantıklı olanı söyleyecektir. Lütfen mantıklı olanı yapın ve baskılardan kurtulun. İyilik temenni ediyorum.