15 yaşındayım ve 10. sınıfım. 6. sınıfın ilk günü saçlarımı yaparken, annemin zoruyla şal taktım ve o zamandan beri istemediğimi biliyorum, ama beni anlamayacak kadar cahiller. Bilmiyorlar bir yerlerde dinimle bağ kuracaksam bile artık onların yüzünden olmayacağını. Dini düşünerek çok yoruldum ve artık benim için ne doğruysa ona inanacağım. Annem hiç bir zaman beni anlamadı, çünkü hiçbir zaman dinlemedi. Ne yazık ki annem gibi etrafımdaki çoğu kadının, erkeğine(!) karşı sevgisi azalmıyor. Dövülüyorlar, sövülüyorlar, ama yine de anlamıyorlar, kendilerinin üzerindeki köleliği çıkarıp atamıyorlar ve ben yaptıkları şeylerin acizlik olduğunu söylesem; “Seni de göreceğiz.” diyorlar.. “Göreceğiz” diyorum; “Göreceğiz…”
Onlardan kurtuluşu bulur bulmaz (büyük ihtimalle üniversitede), hayallerimi gerçekleştirmek için gideceğim bu odadan, evden, şehirden, ve artık umudumun kalmadığı bu ülkeden… Ve gurur duyuyor olacağım, onların benim için uygun gördüklerini değil, kendim için uygun gördüğümü yaşadığım için. Ve olur da bir gün karşılaşırsak sadece saçlarımı savurup yanlarından geçip gideceğim.
15 yaşındayım ve 10. sınıfım. 6. sınıfın ilk günü saçlarımı yaparken, annemin zoruyla şal taktım ve o zamandan beri istemediğimi biliyorum, ama beni anlamayacak kadar cahiller. Bilmiyorlar bir yerlerde dinimle bağ kuracaksam bile artık onların yüzünden olmayacağını. Dini düşünerek çok yoruldum ve artık benim için ne doğruysa ona inanacağım. Annem hiç bir zaman beni anlamadı, çünkü hiçbir zaman dinlemedi. Ne yazık ki annem gibi etrafımdaki çoğu kadının, erkeğine(!) karşı sevgisi azalmıyor. Dövülüyorlar, sövülüyorlar, ama yine de anlamıyorlar, kendilerinin üzerindeki köleliği çıkarıp atamıyorlar ve ben yaptıkları şeylerin acizlik olduğunu söylesem; “Seni de göreceğiz.” diyorlar.. “Göreceğiz” diyorum; “Göreceğiz…”
Onlardan kurtuluşu bulur bulmaz (büyük ihtimalle üniversitede), hayallerimi gerçekleştirmek için gideceğim bu odadan, evden, şehirden, ve artık umudumun kalmadığı bu ülkeden… Ve gurur duyuyor olacağım, onların benim için uygun gördüklerini değil, kendim için uygun gördüğümü yaşadığım için.
Ve olur da bir gün karşılaşırsak sadece saçlarımı savurup yanlarından geçip gideceğim.
(Görsel: Leonor Fini)