15 yaşındayım ve 10. sınıfım. 6. sınıfın ilk günü saçlarımı yaparken, annemin zoruyla şal taktım ve o zamandan beri istemediğimi biliyorum, ama beni anlamayacak kadar cahiller. Bilmiyorlar bir yerlerde dinimle bağ kuracaksam bile artık onların yüzünden olmayacağını. Dini düşünerek çok yoruldum ve artık benim için ne doğruysa ona inanacağım. Annem hiç bir zaman beni anlamadı, çünkü hiçbir zaman dinlemedi. Ne yazık ki annem gibi etrafımdaki çoğu kadının, erkeğine(!) karşı sevgisi azalmıyor. Dövülüyorlar, sövülüyorlar, ama yine de anlamıyorlar, kendilerinin üzerindeki köleliği çıkarıp atamıyorlar ve ben yaptıkları şeylerin acizlik olduğunu söylesem; “Seni de göreceğiz.” diyorlar.. “Göreceğiz” diyorum; “Göreceğiz…”
Onlardan kurtuluşu bulur bulmaz (büyük ihtimalle üniversitede), hayallerimi gerçekleştirmek için gideceğim bu odadan, evden, şehirden, ve artık umudumun kalmadığı bu ülkeden… Ve gurur duyuyor olacağım, onların benim için uygun gördüklerini değil, kendim için uygun gördüğümü yaşadığım için.
Ve olur da bir gün karşılaşırsak sadece saçlarımı savurup yanlarından geçip gideceğim.
(Görsel: Leonor Fini)
Comment (1)
O kadar haklısın ki bende aynı kaderi paylaşıyorum seninle, beni de annem asla dinlemez dinlemediği için de anlamaz. Anneme acıktığımı evde yemek olup olmadığını sordum ve bana aniden bağırmaya başladı “odadayım dedim ya ne istiyorsun zıkkım ye okulda öğlen yemeği fln veriyorlar onlar yeter sana varsa var yoksa yat zıbar, allah el kol vermiş elli saattir bağırıyorsun! “
Hiç bir şey demememe rağmen
“ bir de üstüne paramı istiyorsun aaaaaa o*o*pu , seni doğururken ölseydin keşke, öyle olsun hanım efendi bende senden nefret ediyorum. Ahirette soracam ben sana allah ıslah etsin seni p*ç !”
Tarzı şeyler söylüyor
Ayrıca ben onlardan para istemiyorum hatta onların bana 5 bin Tl borcu var
Babam ap ayrı zaten , annemin 1000 katı kadar, yani kosaca babam bana ödevimi geciktirdim (son güne bıraktım) diye söylemedik laf bırakmadı hemde bu sözler düşmana söylenmez yani o tarz.
Allah yardımcımız olsun ne diyeyim…