“Başına bir şey bağla çıkıyoruz” dedi. İtiraz ettim. “Gebertirim seni” dedi.

Ne kadar uzun olur bu yazı bilmiyorum ama lütfen hepsini okuyun. Çok çaresizim, yardımınıza ihtiyacım var.

Ben 15 yaşındayım, benden 2 yaş büyük bir ablam ve 10 yaş büyük bir abim var. Çok dindar bir ailede büyüdüm. Öyle ki 6 yaşından beri hafta sonları camiye gidiyordum, 12 yaşından beri de okul sonrası her gün gitmeye başladım. Ailede herkes tesettürlü, bir kuzenim hariç. İlkokulda bile şort, askılı tişört, tayt vb. şeyler giyemezdim; evde bile…

12 yaşında regl oldum ve annem, regl olur olmaz beni tesettüre girmeye zorladı. Ben hiç istemiyordum, anneme bunu defalarca söyledim ama bunun Allah’ın emri olduğunu ve baskı uygulayarak yapmam gerektiğini söylerdi. Ben çok karşıydım, ne olursa olsun, asla başımı örtmek istemiyordum. Aradan birkaç ay geçti, babamla ilk defa “bu konuyu” konuştum ve istemediğimi söyledim. Babam, benim yeterince büyüdüğümü ve artık saçımı örtmem gerektiğini söyledi. Sonra da beni bir miktar parayla kandırdı. Ben de “Zaten bir gün kapanacağım, ailem başka türlüsünü zaten kabul etmez” diye düşünerek kapandım.

13 yaşına girecektim. Tabii başlarda ailem mutlu diye ben de mutluydum ve bana vaat edilen parayı da almıştım. Kapandıktan yalnızca 4-5 ay sonra “bu kararın” bana ait olmadığına ve böyle devam edemeyeceğime karar verdim. O sıra yaz tatilindeydik. Haftalarca düşündüm “bu konuyu” ve açılmak istediğime karar verdim.

İlk olarak ablama söyledim, ablamla her şeyimizi paylaşırız. O da zaten başından beri karşı olduğumu ve “kandırılarak” kapandığımı bildiği için “İstemiyorsan yapma” dedi. Ondan sonra anneme gittim, söyledim. Ama annemin bu kadar aşırı tepki vereceğini nerden bilebilirdim ki? Her neyse, anneme gittim ve çok normalmiş gibi dedim ki “Anne ben açılmak istiyorum.” Annem de galiba beni pek ciddiye almadı ve “Bu çocuk oyuncağı değil, bir kapan bir açıl, olmaz” dedi. Ben de bunun üstüne başından beri karşı olduğumu ve onun zoruyla kapandığımı söyledim. Sonra babam geldi yanımıza, ona da söyledim aynısını. Beni hiç ciddiye almadı ve dedi ki “Olur öyle şeyler, dizilere çok bakıyorsun, oradaki oyunculara özeniyorsun” dedi. Bir sonuca varmadan bitti bu konuşma.

O gün de annem ve ablamla dışarı çıkacaktık, ben de anneme başım açık bir şekilde gideceğimi söyledim. Kabul etmedi, “Başına bir şey bağla çıkıyoruz” dedi. İtiraz ettim. “Gebertirim seni” dedi. Daha neler neler dedi de 2 sene geçti üstünden pek hatırlamıyorum ama annemin o beni öldürmek istercesine bakması… O bakışı unutamıyorum işte… Annem izin vermeyince ben de dışarı çıkmayacağımı söyledim. Annemle ablam gittiler. Ve o günden sonra bu konu kapandı.

Abiminse bunların hiçbirinden haberi yoktu. Biraz da abimden bahsedeyim. Benim abim dünyanın en iyi abisidir. Ablamla bana karşı hep arkadaş gibi davranır. Bizimle ilgilenir, gezdirir, harçlık verir, şakalar yapar, dertleşiriz, hep güler yüzlü bize karşı. Yani kısacası abim benim her şeyim, biz de abim için her şeyiz. Asla baskıcı değildir. Gelelim artık asıl konumuza. Ben birkaç ay önce yine açılmak istediğime karar verdim. Ve ablama söyledim. Ablam bu kez karşıydı ama “Senin kararın, ne yapıyorsan yap” dedi.

Ben kararlıyım, açılacağım. Dün Kurban Bayramı’nda teyzemlere gittik ve ben onun 23 yaşındaki kızıyla yani kuzenimle konuştum bu konuyu. Bu arada kendisi ailedeki tek açık kişi. O da benim kapalı kalmamdan yana ama “Kendi kararın” dedi. Yani benim arkamda. Daha sonra biz konuşurken abim girdi odaya ve kuzenim abime “Gel seninle konuşmamız lazım” dedi. Durumu abime anlattım. Şaşırdı çünkü abimle bu konu hakkında hiç konuşmamıştık. Abim oradayken pozitif yönde konuştu ve beni bir şeye zorlamadığını, bu konuyu evde konuşacağımızı söyledi. Rahatladım çünkü artık bana yardım edebilecek birileri vardı. Bayramın ikinci günü yani bugün, birkaç saat önce abimle konuştum. Açılmama karşıydı. Tatlı bir dille, güzellikle “Ailemize uymaz, herkes kapalı, ben sana bunu yakıştıramam, annem babam ne der, bu yoldan sapma, pişman olursun, abi sözü dinle” gibi şeyler dedi.

Şu an çok korkuyorum, daha 5 saat önce kuzenimle konuştum, ne kadar kararlı olduğumu söyledim. Ama şu an ağlıyorum, ne yapacağımı bilmiyorum. 12 gün içinde okullar açılıyor ve ben ilk gün okula açık gitmek istiyorum. Abimi ezip kendi isteğimi yaparsam abimi hiçe saymış olacağım. Abimi geçtim, annemle babam ne tepki verecekler en kötüsü bu. Abimle konuşmadan önce “En fazla ne yapabilirler ki” diyordum ama abim resmen beni korkuttu. Zaten en başından bu konuyu anneme açmamıştım çünkü 2 sene önce neler olduğunu gördüm, o kadar aşırı tepki gösterdi ki, korktum.

Ne yapmalıyım? Ya da eğer siz de benim gibi bu tarz şeyleri yaşadıysanız siz ne yaptınız? Ya da siz olsanız ne yapardınız? Lütfen, lütfen bana yazın, size çok ihtiyacım var.

(Görsel: Silvia Argiolas)