Merhabalar. Bu sayfaya bir YouTube kanalında rastladım. 1 ay veya daha uzun bir süredir takipteyim. Şimdi ise kendi hikayemi anlatmak istiyorum ve bana yardımcı olmanızı, çünkü gerçekten son yaşadıklarım sınırı aştı.
Öncelikle dindar bir ailede büyümüş bir kız çocuğuyum. 14 yaşındayım ve yaşadığım şeyler gerçekten çok ağır. 4 kardeşiz, 3 abim var, en küçükleri benim. Evimizde en büyük olan abim yüzünden sürekli kavga olurdu ve bu benim psikolojimi ciddi derecede etkiliyordu, etkilemeye de devam etmekte arada. Madde kullanıyor sanırım, emin değilim ne içtiğine. Sesleri duymamak için kulaklarımı kapattığım geceler çok oldu. En büyük abimden gerçekten nefret ediyorum, anlatamadığım bazı şeyler var.
Her neyse, hiçbir zaman arkadaşlarımla buluşamadım çünkü annem, asla izin vermezdi. Arkadaşlarıma hep yalanlar uyduruyordum ve bu durum canımı çok sıkıyordu. Annemin birçok hastalığı var, onu çok seviyorum ama huylarını sevmiyorum. Crop tarzı şeyler aldığımda çok kızıyor ya da dizimde bile şort giydirmiyorlardı. Giyimime, sosyal medyama, her şeye, karışıyorlardı. Babam 12 yıl cezaevindeydi ve o cezaevindeyken, henüz ben küçük olduğumdan her defasında “Artık çık, yanımıza gel” derdim fakat şu an anlıyorum ki o içerdeyken, bu ev daha huzur doluydu. Babam aşırı dindar bir insan. Açık veya fazla dar şeyler giydirmez, her zaman Kuran okumamı, namaz kılmamı ister. Kilomla alay eder. “Ayı” der, “Eşek” der. Der de der… Sizin anlayacağınız kadarıyla, hep içime atardım ama hemen ağlardım. Ağlayamadığım zamanlar nadirdir.
Çok uzun tutmak istemediğimden son yaşadıklarımdan bahsetmek istiyorum biraz. Geçenlerde babam, anneme Kuran okumadığım ve namaz kılmadığım için kızdı, “Bu kızı sen böyle alıştırıyorsun, sen böyle yetiştiriyorsun” dedi. Ben de regl olduğumdan “Her zaman yapamıyorum” dedim. “Bahanen de hazır” derdi. Bağırıp çağırarak konuştu o gün, sadece o gün değil; her zaman bağırır, çağırır. Bunları yapmadığım için anneme “Artık büyüdü, 2 sene sonra evlense çocuğu olur” dedi. Orada gerçekten kendimi tutamadım ve “İyi evlendir iki sene sonra” dedim ve koşarak odama gittim. Arkamdan annem, babama “Sen de neden hemen bağırıp çağırıyorsun” dedi. Yaklaşık 45-50 dakika ağladığımdan gözlerim artık kan çanağı olmuştu. Birkaç gündür babamla cidden samimi değilim çünkü bu son yaptığı kalbimi çok kırdı. Bir kızın kalbini ilk babası kırarmış…
Sonrasında annem, kötü oldu; başı falan döndü̈, “Ben sinire, strese gelemiyorum” dedi. Mutfağın kapısındayken gözlerimin halini gördü. Babam “Bir baba, kızına hiç mi şaka yapamayacak” dedi. İbadet ederek, şakaya vurarak vicdanını rahatlıyordu. “Ağır ol, efendi ol” dedi. O odaya girene kadar sesimi hiç çıkarmadım. 4-5 güne yakındır, samimi değilim onunla.
Bugün yaşanan olaya gelirsek eğer, aslında güzel gidiyordu ta ki gece olana kadar… Salonda annem saçlarımı örerken, ortanca abim ortalığı karıştırıp “Ne zaman kapanıyorsun” dedi. Ben de “Şu an kapanmayacağım, sana ne” dedim. O da babama “Kızın ne zaman kapanacak” dedi. Babam, her ne kadar dinine çok düşkün bir adam olsa da bana hiç kapanma konusunu açmamıştı. Abime “Top sende” dedi, abim de bana dönüp “Okulun ilk günü kapalı gideceksin” dedi. Annemle bu konuyu önceden konuşmuştum, kapanmak istemediğimi söylemiştim. Annem “Sen ne zaman istersen, o zaman kapan ama babanın tavrını bilemeyeceğim” dedi. Ben de orada ona “Karşısında dursana” demiştim. Annem, abime “Okula giderken örtüsünü mü yapacak üstünü mi giyecek” dedi. Abim “Sana n’oluyor” dedi. Ben de “Annem olduğu için karışıyor” diye tepki verdim. Ortaokulda, kız arkadaşlarının tamamının kapalı olduğunu söyledi fakat o zaman ilkokul ve ortaokul aynı okuldaydı. Halbuki abimin tüm arkadaşları sigara içen tiplerdendi ve hepsi de açıktı. Ben kızların isimlerini sayınca, abim güldü sonra ciddi olup “Kapalılar” dedi. Babamsa yarın annemin beni namaza kaldıracağını söyledi.
Konu kapanınca; annemle balkonda konuştum. “Regl olduğumu söyle, namaza kalksam da kılmam” dedim. “Siz ibadetlerinizle vicdanınızı rahatlatıyorsunuz fakat senin sakladığın şeyler vs. yok mu? Hiç kalbini yokluyor muşu?” Annem her zamanki gibi sadece sustu, beni kaldırmayacağını söyledi ve odama geçtik. “Anne beni zorla kapatır mısınız” dedim, “Yok, yok” diye cevap verdi ama gerçekten korkuyorum. Size çok kuşbakışı anlattım olayları fakat kapanmak istemiyorum. Saçlarıma rüzgar değsin istiyorum, farklı farklı modeller yapayım istiyorum. En küçük abim bu konulara karışmıyor bu yüzden en çok onu seviyorum. Onun canı acısa benimki de acıyor, keşke diğer abilerimde karışmasa…
N’olur bana destek olun, yardım edin. Yerel bir Anadolu lisesine gideceğim. İmam Hatip’ten kurtuldum, içim rahat fakat her geçen gün yaşadıklarıma kat kat şeyler ekleniyor. 14 yaşında bu kadar acıyı çekecek kadar ne yaptım. Bilmiyorum belki, size çok basit gelir ama bunlar yaşadıklarımın bir kısmı. Babamdan orospu damgası yemek yerine, biraz sevgi göstermesini istiyordum aynı şekilde annemden de… Sadece bir gece babamın yerinde olmak istedim. O odasında sessiz sessiz uyurken, ben sessiz sessiz ağlıyordum.
(Görsel: Ron Francis Australian)
Comment (1)
Biraz geç oldu ama bende o kadar bunaldimki kendimi burda buldum öncelikle üzülmeni istemem ama buna katlanmak zorundayız evet çok kötü şeyler yaşıyorsun çok bunaldin biliyorum ama yapacak gerçekten bişey yok okulunu oku üniye git ve kurtul aynısını kendim içinde söylüyorum o kadar her şeyime karisiyolarki artık dayanamiyorum neler yaptiklarini anlatirsam şoka girersin cidden baya kötü şuan gözlerim ağlamaktan balon gibi ama katlanmak zorundayız biraz daha dayanmaliyiz umarım bunların hepsi geçer ?