Herkese merhaba. Ben 13 yaşında kendi isteğimle annemden etkilenerek başörtüsü taktım. Annem son derece dindar, baskıcı ve dar görüşlüyken, babam ise annemin tam tersi bir insan. Babam Müslümanlığın başı örtmeyle ilgili olmadığını düşünen çok açık görüşlü biri. Örneğin, anneme göre aleviler kafirdir. Alevi birisiyle evlenmek istesem, beni evlatlıktan reddeder. Ancak babam bu tür şeyleri hiç önemsemez. Babam konusunda kendimi şanslı hissediyorum. Ancak annemden de çok çekiniyorum. Geçmişte söylediğim sözleri de yutmak istemiyorum.

Her neyse, ben 13 yaşında kapandım. İlk zamanlarda her şey çok güzeldi. Çevremdeki arkadaşlarım da başörtülüydü. Beraber cemaatlere, sohbetlere giderdik. Annem çok mutluyken babam üzülmüştü. Yaşımın daha küçük olduğunu, biraz daha beklemem gerektiğini söylese de ben kararlıydım. Çevremdeki herkes de beni takdir etti. Sonra yaşım ilerledi ve araştırmaya başladım. Dine eski bağlılığım kalmadı. Neden erkekler yüzünden ben kendimi örtüyordum ki? Ben de bir kadın olarak erkeklerin saçını beğeniyorum ama onlara saçlarınızı örtün demiyorum. Sorun onlarda ise neden ben kendimi kapatmak zorunda kalıyorum? Erkekler saçı açık gezdiğinde günah değil de neden kadınlar gezdiğinde günah? Eğer ki erkekler başı açık şekilde gezme hakkına sahipse o zaman kadınlar da bu hakka sahip olmalı. Ancak İslamiyet kadınlara bu hakkı vermiyor.

Kendimi feminist olarak tanımlıyorum ve İslam’ın feminizm ile çeliştiğini, aslında kadınlara değer vermediğini düşünüyorum. AKP’li değilim ve Atatürk’ü seviyorum diye annemin akrabaları beni eleştiriyor. Kadın-erkek eşitliğini savunuyorum diye beynimin yıkandığını söylüyorlar. Annemin akrabaları, bir cemaate giden ve kadınları 2. sınıf insan olarak gören insanlar. Üstelik kadınlar da bu durumdan şikayetçi değil. Erkeklerin kendilerinden daha üstün olduğunu savunan, çok eşliliği isteyen ve şortlu-mini etekli kadınların tacizi tecavüzü hak ettiğini düşünen insanlar. Bir kadın olarak kendilerini böyle bir konumda görmeleri inanılır gibi değil. Eşcinselliği normal görüyorum dediğim için “Dinsiz misin sen? Onlar bizim dinimizce lanetli” deniliyor. Başörtülü olduğum için görüşlerimi savunamıyorum bile. Çünkü temsil ettiğim din ile görüşlerim çok zıt.

Şu anda açılsam babam sevinir çünkü o benim başörtülü olmamı hiç istemedi. Ancak annemden de çok çekiniyorum. Zamanında “Ne için örtündüğünü bilen birisi, karakteri sağlamsa asla açılmaz” gibi cümleler kurdum. Eğer açılırsam bu sözlerimi yutmuş olacağım. Annemin akrabaları beni çok ayıplayacak. Annemle zaten aramız kötü, açılırsam daha da kötü olacak, o yüzden ne yapacağımı bilmiyorum.

(Görsel: André Brasilier)