Merhaba, ben çocukluğu köyde geçmiş biriyim. İlkokul bitince gelenek olarak her kız başını kapatırdı. Farkında bile değildim ama her zaman ilerici çağdaş bir kafada idim.

Şehre gelince eşarbı çeneden bağlardım, o zaman öyle idi. Sonra tamamen şehre taşındık. Türban modası çoktan milleti ele geçirmişti, mecbur zorlanarak da olsa bone takarak iğne ile yapmaya başladım ben de ama bir türlü alışamadım.

Kadınları daha özgür olduğu için Alevilere, yabancılara özendim. Ait olduğum çevre ile olmak istediğim çevre hep farklı idi. Kışları bere takıp, yazları sürekli küçülttüğüm eşarplarımı arkadan bağlamaya başladım. 10 yıldan beri sosyal medyada hep açık fotoğraflarımı kullanıyorum. Ancak istediğim gibi olabiliyorum. Annem vefat edince çevreden kopukluk oldu ve o geçirdiğim yıllarıma acır hale geldim.

Sırf milleti memnun etmek için katlandım o şeye. Belki günah ama hep nefret ettim bone ile koca topuzlu türbanlardan. O kadar çirkin geliyor ki… Twitter kullanmaya başladım başlayalı, ateist hesapları takip ediyorum. Dinleri araştırdım tek tek. Yıllardır etek, pantolon hiç giyemiyorum. Herkes mecbur kapatıyor başını, açınca hepsinin saçları boya. İç başka, görüntü başka…

Türk kültürünü araştırdım, birileri bizi Araplaştırmış, kendi kültürümüze yabancı olmuşuz. Kendi adıma hiç alışamadım, sevemedim. Genç kızlara tavsiyem, özgürlüklerini geri alsınlar.

(Görsel: Alice Neel)