20 yaşındayım. “Özgür olabilirim” sözü ailem için “Orospuluğa adım atmak” olarak görülüyor ve sonum ölüm olarak düşünülüyor. Babamın ailesindeki tesettür anlayışı namustan ibaret. Eğer sen tesettürlü değilsen, orospusun. Ne kadar acı verici, değil mi?

Liseye başlamadan önce kapandım. Benden bir yaş büyük kuzenim vardı, her toplumda ondan “Bak o kapandı, sen de kapan, çok günah” laflarını duyuyordum. Zaten açıkken pantolon giymek yasaktı. Öyle makyaj, oje, pantolon; bunların hepsi ahlaksızlıktı. Hele ki sen arkadaşlarınla dışarı çıkacaksın, asla!

Liseye başladım, annem “Yapamazsan açıl” dedi ama kapalı olup özgür olmak istediğim için açmadım, eğer açılırsam özgürlüğüm elimden alınacaktı. Her sene içimde açılmak vardı ama yapamıyordum. Lise bitti ve ben artık ara ara açık gezmeye başladım. Baktım ki çevremdekilerden utanmıyorum. Bunu anneme söylediğimde, annem eve hocalar çağırdı. Dualar okutuldu, babam hocaya gitti, eve kırmızı renkte sular geldi, üzerinde Arapça yazan bir kağıt yedirdiler. Meğerse bunu üç harfliler yaptırmış.

Babam bana “Açılamazsın, namus meselesi, seni vururum” diye tehdit etti. Tabii ki sustum, annem zaten asla destekçim değildi. Tabii ki ben dışarda devam ettim, sosyal medyadan bir arkadaşım babama resimlerimi atıp “Kızın evde kapalı, dışarıda açık” dedi. Beni ölümle tehdit etti. Saçlarım sarı diye üç numaraya kestirtti, “Boğazı kesilecek insansın” dedi. Ben köprü altındaki kadınlar gibiymişim. Yüzüme tükürdü. O varken yemek bile yiyemiyordum. Odamdan çıkmak yasaktı -ki hala bunu yüzüme vuruyor. 20 yaşındayım ve artık korkmak istemiyorum. Evet, açık geziyorum ve bunu anneme de söyledim. Babam öğrendiğinde eminim ki şiddete başlayacak ama genç kız sığınma evlerine gitmeyi düşünüyorum. Çünkü artık özgür yaşamak istiyorum. Benim gibi olan kızlar, lütfen birlik olup birbirimize destek olalım.

(Görsel: Cagnaccio di San Pietro)