16 yaşındayım ve şu ana kadar kısıtlama olmadan nefes alabildiğim tek bir an bile hatırlamıyorum. Babam yüzünden hayatımın cehenneme döndüğünü hissediyorum. Sırf kendisi Müslüman diye bunu bana da dayatmaya çalışıyor; her namaz vaktinde namaz kılıp kılmadığımı soruyor, Müslüman olmadığımı korkudan söyleyemediğim için ona her seferinde kıldığımı söylüyorum. Çünkü “Kılmak istemiyorum” dersem dayak yiyeceğimi biliyorum. Oruç tutmak istemediğim halde oruç tutmak zorunda kalıyorum.
Uzun olsa dahi hiçbir zaman etek giyemedim, şort giyemedim, V yaka bir kıyafet bile giyemedim. Oversize bir tişörtü beğenip babamdan fikir almak istediğimde “Kolları kısa, giyemezsin” gibi bir tepkiyle karşılaştım. Aldığım posterleri heves edip duvarıma astığımda hepsini yırttı, tekrar poster aldığımda ise beni okuldan almakla tehdit etti ve birkaç gün boyunca okula gidemedim. Annemin babamı ikna etmesiyle tekrar okula gitmeye başladım. Diğer çocuklar kitap okumayı sevdiklerinde aileleri mutlu olurken benim babam bana zorla dini kitaplar okuttu. Defalarca ama defalarca kısıtlamaları konusunda fikrini değiştirmeye çalıştım ama konuyu hep başka yerlere çekip beni reddetti. Evin içinde bile istediğim gibi giyinmeme izin vermiyor. Abilerim ve kendisi evde atletle gezerken benim yaz sıcağında askılı bir kıyafetle olmama bile izin yok.
Küçükken İslam’ı seven ve zorunlu olmadığı halde oruç tutup namaz kılan biriyken şu an İslam’la ilgili tek bir şey duyma isteğim kalmadı. Arkadaşlarım istedikleri kıyafeti giyip hangi renk oje süreceklerini seçerken ben tırnağımı biraz uzattığımda bile laf işitiyorum. Azıcık makyaj yapıp arkadaşımla buluşmak istediğimde babam sevgilim olduğunu düşünüp zorla makyajımı sildiriyor. Dinlediğim müzikten izlediğim dizilere kadar her şeye karışıyor. Anneme bu konulardan yakındığımda “Zorla başını kapatıp İmam Hatip’e göndermediğine şükret” diyor. Her gün daha da boğuluyor gibi hissediyorum, durmadan ağlıyorum ama o beni kısıtlamayı ve İslam’a zorlamayı asla bırakmıyor. Ders çalışmak ve mutlu bir genç olmak için hiçbir isteğim kalmadı, babam niye mutsuz olduğumu sorgulamak yerine ders çalışmam için beni tehdit ediyor. Aşırı öfkeli bir insan ve her şeye karşı muhalefet olmak için yer arıyor. Nasıl bu kadar korkunç bir zihniyete sahip olduğunu 16 yıldır anlayamadım. Sadece üniversiteye gidip kurtulacağım günü bekliyorum çünkü bu benim yaşamak için tek motivasyonum.
(Görsel: Douglas Percy Bliss)
Comments (2)
Ah okurken en çok canımı yakan yazılardan birisi bu olabilir. Çünkü bizzat aynısını yaşıyorum anlattıklarının. Benim de kendi geleceğim ve gençliğimi yaşamak için pek hevesim kalmadı. Ama başaracağız, başarmak zorundayız. Kendine çok iyi bak, seni seviyorum baskısız bir şekilde :’)
Yazida kendimi okudum. Gercekten cok iyi anliyorum seni. Canim benim, su an ne kadar mumkundur senin icin bilmiyorum ama kendinden vazgecme, makyaj yapmak istiyosan yap, tirnaklarini uzatmak istiyosan uzat. Ne kadar taviz verirsen ver daha da fazlasini isteyecekler. Oje bile namaz vaktini kolladigin surece islamda sorun degil bence. Burdaki sorun ailelerimizin bizi islama vs uydurmaya calismasi degil kendi kafalarindaki dogruya inandirmalari. Belki allah sorun etmeyecek ama ailemiz sorun ettigi icin bizi cehenneme gitmekle korkutuyorlar, nereden biliyorlar? Yasanilan sorun dinle ilgili degil ailelerimizin bizim onlarin kucuk projeleri oldugumuzu sanmalari. Kendine guven, Guclu ol. Basarabilirsin, eninde sonunda alisacaklar.