Merhabalar, ben de çoğu insan gibi aşırı dindar bir ailede doğdum ve büyüdüm. Anne tarafım bir tarikata bağlı olduğundan her yaz okullar tatil olduktan sonra ablalarımla birlikte yazın oraya giderdik. Açıkçası oradayken kendimi oraya ait değilmişim gibi hissetmezdim ama okula döndüğümde öğretmenlerim bana tatilde ne yaptığımı sorduklarında orada olduğumu söyleyemezdim. Bunun nedeni hem okulumun sol görüşlü bir okul olması hem de zaten neredeyse hiç olmayan arkadaş çevremce kabul edilmeme durumuydu. Babam, bizim oraya gitmemizi hiç istemezdi. Yaz her geldiğinde evde bir kavga durumu olurdu ama yanlış anlaşılmasın, babam da aşırı dindardır.
Ortaokula geçtiğimde babam beni İmam Hatip’e vermek istedi. İlk başta istemedim ama sonra belki oraya gidince güzel dostlarım olur diye düşünerek kabul ettim. Ben dışarıda oyun oynamaktan aşırı keyif alan biriydim, akşama kadar tek derdim oyun oynamaktı. Fakat 7. sınıfa geldiğimde regl olduğum için kapandım ve benim olmam gereken kişi artık bu değil, diyerek kendime baskı yaptım. Zaten ergenliğe girdiğim için göğüslerim büyüyordu ve ben göğüslerimden nefret ettim, göğüslerime ‘Büyümeyin artık’ diyordum…
Annem bana hep XXL beden kıyafet alırdı, “Ayıp, bol giyinmen lazım” diyordu. Ben de aşırı bol giyinmeme rağmen kambur duruyordum. Ben her şeyi kabul ettim, sorgulamadan tek doğru buymuş gibi kabul ettim ve dolayısıyla liseyi de İmam Hatip’te okudum. Zaten sorgulamam da burada başladı. Namaz kılmıyordum, hiç içimden gelmiyordu; sadece bazen çok içimden geldiğinde kimse görmeden kılıyordum.
10. sınıfta bir arkadaşımla tanıştım. Bana sadece kız olduğu için yaşadığı olayları anlattı. Çok etkilendim, kendimle bağdaştırdığım durumlar vardı ve işte tam burada artık tam sorgulamaya başladım. 2 yıldır hala sorguluyorum, makaleler okuyup araştırıyorum. Bazen babamla oturup saatlerce bu konular üzerine tartışıyoruz, fikir alışverişi yapıyoruz.
Ben 1 yıldır açılmak istiyorum, saçlarımın yüzüme değmesini istiyorum, saçlarımı rüzgâra karşı bırakmak istiyorum ama babamdan korkuyorum. Babamla eskisi gibi olamayız diye korkuyorum. Bana “Sen neden namaz kılmıyorsun? Senin yüzünden cehennemde yanacağım” diyor. Birkaç kere tartışmalarımızda “Bir baba eğer kızı açılırsa onu dövebilir” demişti. Bu, aileme açılmayı düşündüğümü söylememi hep engelledi. Açılan insanlardan dinlediğim kadarıyla genel olarak aileleriyle uzun zaman görüşmediklerini belirttiler, ben bunu göze alamıyorum…
(Görsel: Fanny Ducassé)
Comments (2)
Merhaba, umarım mutlu olduğunuz bir yol bulursunuz. Sevgiler?
Merhaba bende açılmadan önce ne yapsam diye düşünürken bulmuştum bu siteyi. Bu konuyla ilgili çoğu insanın yazdıklarını okuyup yapabileceğime kadar vermiştim o yüzden sana da yardım etmek isterim.
Öncelikle baban açılmanı istemediğini hatta böyle bişey yaparsan seni dövebileceğini ima etmiş zamanında. Anneler genelde bu konularda daha uzlaşmacı olurlar o yüzden ilk babanı ikna etmelisin. Ama bunu yavaş yavaş yapmaya çalış bence aranızdaki bağı zedelememelisin.
Bi kız görmüştüm psikoloğa gitmiş ona isteklerini anlatmıştı ailesi de psikoloğu ile konuşunca durumun ciddiyetini kavrayıp çocuklarının öyle daha mutlu olacağına inanıp açılmasına izin vermişti. Sen de böyle bi şey yapabilirsin hem içini dökmüş olursun.
İnşallah hakkında hayırlısı olur ve istediğin gibi bi yaşam sürebilirsin?