Neden bu kadar baskılandım? Patates baskısının beyin ile yapılanından bahsediyorum. İnsanın düşüncelerine, duygularına ve en ilkel hallerinden gelen içgüdüsel heveslerine kadar yapılan kötü izler bırakan ve problematik bir hayat geçirmesine sebep olan baskılar. İnsan bir süre sonra baskıya mağlup olup kabuğunda kalmak istemiyor ve benim gibi karşı gelmeyi karakterini ortaya koymak olarak görüyor.
Babam ve annem özellikle İmam Hatip konusunda baskı yaparken bana hep ileride onlara şükredeceğimi söylerdi. Halbuki zaten ailesinin istediği ve zorla seçtirdiği yolu seçenin ileride şükretmekten başka bir seçeneği kalmamakta… Hele 5. sınıfta farkında olmadan kapandığımda her şeyin harika olması ama lise sonda farkında olarak açılmak istediğimde dünyanın en kötü evladı olmak… Bir de aileyi hayal kırıklığına uğratmanın dayanılmaz ağırlığı var. Ama bana göre insanın kendi ağırlığı altında ezilmesinden iyi… Sürekli “Bizim ailemiz şöyle, kimlerden görüyorsun bunları” gibi sözlerle ayrıştırıcı ve farklılıkları kabullenmeyen, biraz geniş insan gördüğünde kınayan bir aile insana dünyayı dar ediyor.
Sonuç olarak 6 yıllık kapalılık serüvenimi baskılara rağmen bitirdim. İstediğim liseye gidemediğim için buna izin vermeyeceğim, dedim kendime. Benim hayatım üzerinde bu kadar söz sahibi olmamalıydılar. Başarılı olmamı isteselerdi aşırı başarılı bir çocukken istemediğim okulda psikolojimin bozulmasına ve başarısız birine dönüşmeme göz yummazlardı. Bu biraz ‘Cehenneme gitmemen için baskı yapıyorum’ diyen ailenin dinden de imandan da iyice uzaklaştırması ve soğutması gibi. Gerçekten başarılı ama sorunlu çocuklar yetiştireceğinize özgür ruhlu çocuklar yetiştirin. O, yolunu sizin gösterdiğinizden daha sağlıklı bulur.
(Görsel: Dod Procter)