Selamlar, buraya daha önce birkaç defa yazmıştım. Hatta açıldığımı da yazmıştım. Açıldığımdan beri evde babamın “Neden?” diye sorup durmasına, dualarda bundan bahsetmesine, hep bunu ima etmesine dayanıyordum. Ne olursa olsun tekrar kapanmam ama son olan şeylerden dolayı biraz yoruldum. Ben de buraya tekrar içimi dökmek istedim.
Birkaç gün önce odamda normal bir şekilde oturuyordum. Dış kapının açıldığını duydum ve babamın işten geldiğini anladım. Normalde de sinirli bir yapısı vardır ama oruç tuttuğu için ramazanda daha da sinirlidir. 5 dakika geçti geçmedi, babam odama gelip kapıyı kapattı. Bana “Sen bu ailenin bir ferdi misin?” diye sordu. Sinirli olduğu için sesim çok çıkmıyordu ama “Evet, sanırım” dedim. “Ailenin bir ferdiysen sabah namazında sen neredesin? Annenin, ablanın, kardeşinin başı örtülüyken sen ne yapıyorsun?” dedi. Diyecek çok şeyim vardı, diyemedim. Yüzüne karşı bağıra bağıra söylemek istediğim çok şey vardı; yapamadım, söyleyemedim, korktum. Ona söyleyemediğim şeyleri buraya yazayım, dedim ve işte buradayım.
“Senden beni desteklemeni beklemiyorum ama sadece kabullensen olmaz mı? Sadece artık böyle olduğum gerçeğini kabullensen, cidden başka bir şey istemiyorum. Neden ailenin bir ferdi olarak kabul etmiyorsun beni? Artık bunlar yüzünden ağlamamak için senden nefret etmek istiyorum ama bir kere iyi davranıyorsun ve ‘Benim babam var’ diyorum, ‘Ona bir şey olursa dayanamam’ diyorum. Seni üzmemeye çalışıyorum, üzecek bir şey yapmamaya çalışıyorum. Ama sen o dediklerini kafama ne kadar takacağımı düşünmeden konuşuyorsun ve bu canımı çok acıtıyor. Bugün kardeşim de namaza kalkmadı, onu da mı aileden dışlayacaksın? Hayır, değil mi? Çünkü o hafızlık yapıyor, ona iyi davranmak zorundasın. Onun için seviniyorum. Ama kızların arasında ayrım yaptığın için ‘Allah’ın sana bunu sormayacak mı?’ desem gram bir şey değişmez. Çünkü sana göre Allah tam da bunu yapmanı istiyor. Sana göre bunlar doğru ve ben bunu kabulleniyorum, saygı duyuyorum. Umarım bir gün aynı karşılığı alabilirim. Eğer bir gün seninle içimden geldiği gibi konuşabilirsem seni sevdiğimi bilmeni isterim. Diğer kızlarından farklıyım ama sana gerçekten değer veriyorum ve bu canımı daha da fazla acıtıyor. ‘Sokaktaki kedi ve köpeğe acıdığın kadar bize de acısaydın keşke’ demiştin, 2000 TL’lik telefon aldığın için. Daha önce seninle konuşmuştum, özür dilemiştim ama aynı olamıyorum artık. Sözlerin çok acıtıyor, kafamın içinde dönüp duruyor. ‘Sen ailenin ferdi misin?’ diye sorduğunda üstünü değiştirip geri dışarı çıkmıştın ya, ben odana gittim. Sigara içtiğin için o odaya senden başkası girmiyor ya, orası aynı senin gibi kokuyor. Bana sarıldığını hayal ettim. ‘Ne olursa olsun, her zaman benim kızım olacaksın’ diyordun yine. Olduğum yerde ağladım ama sen bunu bilmiyorsun. Ne kadar ağladığımı bilmiyorsun. Bu konuda sana karşı tepkim genelde susup bakmak oluyor çünkü hiçbir şey söyleyemiyorum. Senden canını istemiyorum, sadece kabullenmeni istiyorum. Bu o kadar zor değil. Bu yazdığım yazıların hepsini evden ayrılmadan ya da senden önce ölürsem ölmeden önce sana bırakacağım. Umarım benden nefret etmiyorsundur. Ben seni hala çok seviyorum.”
Yazımı okuduğun için teşekkür ederim. Umarım istediğin sonuca ulaşırsın. Yorucu olsa da kendim gibi hissediyorum ve bu his paha biçilemez. Zor bir süreç olsa da sonuna kadar gidebilecek birisin. Ben buradaki herkesin yapabileceğine inanıyorum. Kendine iyi bak.
(Görsel: Alfred Lombard)
“Yorucu olsa da kendim gibi hissediyorum ve bu his paha biçilemez.” için bir yanıt
Lütfen canını sıkma sen çok değerli bi kızsın bende açıldım ama ailem bu zor süreçte arkanda oldu kapalı olmamı tercih etmelerine rağmen… Sorunlarını umarım çözersin.