Merhaba, bir gün buraya yazacağım hiç aklıma gelmezdi. Ben 10 yaşında kapanmıştım. Çevremdeki herkes bana sürekli kapanmamı söylüyordu. Ben de hem ailem mutlu olur hem de dinimin kurallarını yerine getirmiş olurum diyerek kapanmıştım. Aslında açıkken bile ailem istediğim gibi giymeme izin vermezdi.
Ben kapandıktan yaklaşık 1 ay sonra aileme açılmak istediğimi söyledim çünkü artık dayanamıyordum. Sadece başını kapatmakla bitmiyor. Başını kapattıktan sonra birçok sorumluluğun oluyor. Ailem izin vermedi ve “Sen artık kapandın, bir daha açılamazsın.” dediler. Ben de mecburen kabul etmek zorunda kaldım. İçimdeki bütün açılma düşüncelerini bastırdım.
Şu an 14 yaşındayım. 7 yaşından beri ailem beni her yaz zorla Kur’an kursuna gönderir. Orada sadece Kur’an’ın Arapçasını okuturlar ve peygamberlerin iyi insanlar olduğundan bahsederler. Kur’an’ın meallerini kimse okumaz. O dönemde açılma düşünceleri yine aklımdan geçmeye başlamıştı. Ben de dinimi daha iyi anlarsam, bu düşüncelerden kurtulurum diyerek Kur’an mealini okumaya başlamıştım. O zaman dinle ilgili şüphelerim oluştu ve daha detaylı araştırmaya başladım. Hâlâ araştırıyorum, şu an ateistim.
Aileme 1 ay önce açılmak istediğimi yine söyledim, bana bağırmaya başladılar. Açılırsam beni okula göndermeyeceklermiş. Bana sabaha kadar dinden bahsettiler. Allah beni cehenneme atarmış, o yüzden açılmama izin vermezlermiş. Ben de mecburen yine açılamadım. Bu arada aileme ateist olduğumu söyleyemedim. Eğer bu durumu söylersem beni öldürürler, o yüzden sadece açılmak istediğimi söyledim.
Din ile ilgili şüphelerimi en yakın arkadaşıma anlatmıştım. Müslüman olmayan biriyle arkadaşlık kurmam günah, diyerek benimle konuşmayı kesti.
O kadar yalnızım ve çaresizim ki ne yapacağımı bilmiyorum. 3 yıldır dinden başka bir şey düşünemiyorum. Aylardır odamdan dışarı çıkmıyorum. Sizce ne yapmalıyım? Dinle ilgili düşünceler bir saniye bile aklımdan çıkmıyor ve kimseye anlatamıyorum.
(Görsel: Moses Soyer)
Comments (3)
Öncelikle merhaba bende senin yaşlarında tesettüre girdim ve bağıra bağıra şarkı söyleyip, saçlarını savurarak dans etmek gibi hiç bir aktivitenin için de olmadım. Anneme söyledim ve kendi ”annelik haklarını” öne sürüp helal etmem tarzında şeyler söyledi, babam kabul etse de zamanla annem aklını doldurdu. Ertelemeyi düşündüm ve fark ettim ki erteledikçe saçlarımın özgür kalması daha da zorlaşıyor. Şimdi üniversite sınavına hazırlanıyorum ve çok yoğun ders çalıştığım için pek yanlarına gitmiyorum ama bu konuyu konuşmak için geçtiğimiz günlerde bi vakit ayırdım sonuç olarak annem her ne kadar üzülse de senelerdir aynı isteği söylediğim için bunun beni daha mutlu edeceğini düşündü. Düşünmesini sağlayam cümlem ise ”Sizden onay beklemiyorum ama üzülmenizi de istemem sadece önden haber vermek istedim.” oldu. Bir birey olduğunu ve daha iyi hissedeceğini onların akıllarına kazı. Sakın çok fazla erteleme çünkü gün geçtikçe yaşını ve çevrenin bakışını içine katmaya çalışacaklar, kararlarında net davran. Nasıl mutluysan öyle yaşa, iyi ki varsın (:
Senin adına çok sevindim ama her aile öyle değil. Benim ailem bunun benim iyiliğim için olduğunu düşünüyor. “Cehhennemde acı çekeceğine burada çek” diyorlar. Kısacası benim isteklerimin onlar için bir önemi yok. Yinede yorumun için çok teşekkürler. Umarım bir gün bu durumu yaşayan herkes kurtulmayı başarır.
20 yildir kapalıyım. Çok despot bir babam vardı. Zorla kapattı beni. Hic bir zaman kendimi tesettür içinde mutlu hissetmedim. Ama bir kez bile açılmak istiyorum diyemedim aileme. O derece korkuyordum yani. Hala da ayni şekilde kimseye bahsedemiyorum. Son zamanlarda fikirlerimde çok değişti. Dinlere bakış açım değişti. Artik düşüncenin ne kadar önemli olduğunu farkettim. Gerçek diye birseyin olmadığını, düşünce değişince herşeyin değişebileceğini anladım. Ateist değilim. Bizleri yaratan yüce bir gücün varlığına inanıyorum ama bunun islamiyette anlatıldığı gibi olmadığını farkettim. Simdi 20 yıldan sonra açılmak çok daha zor ama yapacağım. Keske çok önceden yapsaydım. O zamanda zor olurdu ama bu kadar olmazdı en azından. Sen ailene söyleyebiliyorsan bu durumu her fırsatta söylemeye devam et. Başaracaksın eminim. Benim pismanliklarimi yaşama.