Merhaba, ben 16 yaşında bir kız çocuğuyum. Muhafazakâr bir kesimde yaşadığımdan ötürü kendimi bildim bileli dini eğitimler aldım ve çeşitli yerlere gittim. Sürekli dinin empoze edilmesi ve bu konuda bir seçenek sunulmamasından dolayı kapanmayı kendime zorunluluk olarak gördüm. Ortaokulda da İmam Hatip’e gönderildim. Bu duruma çok ağlamıştım çünkü ben bir türlü kendimi Müslümanlığa yakın görmüyordum. Yine de aileme karşı hep iyi bir evlat olmaya çalıştım, notlarım hep çok iyiydi. Ailem üzülmesin diye her şeye karşı sabırlı yaklaşıyordum, anlayış gösteriyordum ve kendimi feda ediyordum ancak onlar bana hiç anlayış göstermediler. Temel ihtiyaçları karşılamayı iyi ebeveynlik sandılar.
Kapandığımdan bu yana iki kere açılmak istediğimi dile getirdim fakat ikisinde de “O zaman okula göndermeyiz, evlendiririz” gibi bir tehditle karşılaştım. Buna rağmen açılmak istediğimi söyledim. Abim “Potansiyelin olmasına rağmen istemediğin biriyle evlenip hayatını mı mahvedeceksin, iyi üniversite kazan. O zaman özgürlüğünü kazanıp istediğini yaparsın” dedi. Onun hatırına 2 sene daha dayandım.
16 yaşıma geldim ve sınav seneme girdim. Karantinadan dolayı kimsenin kimseyi umursamadığı bu dönemde tekrar cesaret edip açılmak istediğimi söyledim. Annemle 3 haftadır bu konuda tartışıyoruz ve beni hiç anlamıyor. “Okula göndermeyiz, evlenirsin” diyor.
Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum, yaptıkları baskı psikolojimi de etkiliyor. Bu yüzden derslere de odaklanamıyorum. Çalışamadığım her geçen gün rakiplerim beni eliyor. İyi üniversite kazanamazsam buradan kurtulamam, özgür olamam. Bir sene daha bekle, diyeceksiniz ama ben kimliğimde kapalı çıkmak istemiyorum, ÖSYM’de o profille görünmeyi de istemiyorum.
(Görsel: Elin Danielson-Gambogi)
Comments (7)
Bir sene bekle diyeceğim, seninkinden çokta farklı bir durumda değildim lise zamanımda ancak başım yeterince kalabalık olduğu için bir de bu yüzden ailemle yüz göz olmak istemediğim için konuyu hiç açmadım. Üniversiteyi farklı bir ilde kazandım ve istediğim gibi yaşamaya başladım. En güzel yıllarımız ve ben gerçek anlamda kızların zaten baskılandığı bir toplumda onun bunun dediklerine bakılması durumuna şiddetle karşıyım. İstediğini yap, örtünmek istemiyorsan yapma. Böyle şeyler insanın kendi rızasıyla olmadığı sürece işkence gibi gelir. Özgüven düşüklüğü yaşarsın, dediğin gibi sınavına çalışmana mani olur. Benim sana diyeceğim o ki başka bir ilde üniversiteyi tuttur. Evden gidene kadar cici kız ol kafan da rahat olsun. Biraz sabır.. başka çaren de yok sanıyorum ki. ÖSYM de örtülü fotoğrafın olsa ne olacak, benim de öyle. Ben üniversite için gittiğimden beri örtünmüyorum ve ailem alıştı zor da olsa. Annem ağlamalarına babamın benimle konuşmamasına rağmen. Sonra geçti ve şimdi iyiyiz, arada yine konusu açılsa da.
Ayrıca inan bana çekindiğin insanların senin o fotoğrafını görüp sana bir kimlik biçmeleri korkusu ise boşver çünkü kimse kimseyi başta o kadar önemsemiyor ve önemseyen de zaten seni çoktan tanımıştır.
Ben de şu an cici kız olmaya karar verdim zaten, bir sene daha dişimi sıkıp şehir dışına gideceğim. Artık fotoğraf olayını da umursamıyorum zaten, tek isteğim özgür olabilmek.
Bence gizlice o fotoğrafı açık çektir. Sorarlarsa eski fotoğrafımı koymuşlar dersin? Onun dışında en mantıklısı abinin dediği gibi duruyor. Umarım bir gün ekonomik özgürlüğünü eline alacaksın ve sana bunu reva görenlerin karşısında dimdik durabileceksin! İlk bine girersen birçok burs imkanı elde edersin ve daha fırsatlar… Üniversitede bile kendi ekonomik özgürlüğünü sağlayabilirsin. Rakibim olacaksın büyük ihtimalle ama yine de dualarım seninle <3
Benim de hedefim yüksek bir derece yakalayıp burs imkanından faydalanmak, böylece ailem beni parayla tehdit edemez. Desteğinden ötürü teşekkür ederim, benim de dualarım seninle ♡
gercekten cok uzucu bi durum eminimki sende bu konu hakkinda kendini cok yipratiyosundur (ben oyle yapiyorum cunku) ama bi sureden sonra gercekten beklemek ve sabretmekten baska bir sey kalmiyor senin durumunda da ayni 16 yasina gelmissin 2 senen daha var universite icin , ben gercekten o 2 sene boyunca sabredebilicegine, dayanabilicegine inaniyorum ( bu tarz yazilarda kendimi hic anlatamiyorum ama bir nebze olsun anlatabilmisimdir ins)
Gerçekten kendimi çok yıpratıyordum bu konuda ancak bir sene boyunca bu konuyu takmadan devam etmeye karar verdim, motivemi çok düşürüyor çünkü.
Bende kapanma konusunda çok baskı gördüm zorla kapandım sonra bi şekilde başardım kavga kıyamet ile de olsa açıldım . Şimdi 16 yaşındayım ve 2 ay müddet veriliyor kapanmam için eğer kapanmassam yine aynı şeyleri yaşayacağım belkide daha beterlerini . Eğer zorla kapanırsam ailem beni ömür boyu kaybedecek 2 sene daha sabredip iyi bir üniversite kazanıp kurtulacağım buralardan