Merhaba. Adım Meryl, yani ben kendime bu ismi koydum. Bundan 6 yıl önce, ben 7. sınıfa giderken yaşlı bir amca bana selam vermeye başladı. Ben onun beni bir babanın kızını, bir dedenin torununu sever gibi sevdiğini sanıyordum. Ama sonra onunla sürekli karşılaşmaya başladım. Okula giderken, eve giderken hep beni takip ederdi. Ama ben bir çocuktum, anlamamıştım. Benden numaramı istedi. Daha sonrasında da tacizine uğradım. Bu sadece bir kere oldu. Ama o gün cidden dehşet bir gündü. O gün kapanmaya karar verdim. Çünkü çevrem ve ailem yüzünden tacize uğramamın sebebinin saçlarımın açık olması olduğuna inandım. Bu olayı da kimseye söyleyemedim. Çünkü bana bunun utanılması gereken bir şey olduğu öğretildi.
Ortaokul bitince kapandım. Lisede İmam Hatip’e gittim. Orada edindiğim arkadaşlarımla hala arkadaşım. Onları seviyorum. Ancak lisenin ilk günü, hiç olmayacak bir şey oldu. Bana dini, cehennemi, günahı sorgulatacak bir şey. Herkesin başımdaki örtüyle asla uyuşmayacağını söyleyeceği bir şey… Eğer bilselerdi… Bunun kötü bir şey olduğunu asla düşünmüyorum. Ama duyduğum kadarıyla böyle insanlar cehenneme gidiyormuş. Eğer siz de böyle düşünüyorsanız size yemin ediyorum, isteyerek yaptığım bir şey değildi. Yemin ediyorum, tercih değildi. Asla aklımdan geçmeyecek, alakam olmayacak bir şeydi. Ben âşık oldum. Ama bilirsiniz, gittiğim İmam Hatip’te sadece kızlar vardı. Ben bir kıza âşık olmuştum. Bunu nasıl yapardım? Nasıl cüret ederdim? O zaman sırf âşık olduğum için cehenneme gideceğime emindim. Ama ben kimseye zarar vermiyordum. İçimde içime sığmayan bir aşk vardı. Sevgi vardı. Bunu da kimseye söylemedim. İçten içe kavruldum. Ölmek istedim. Bir gün o beni öptü. Ben de karar verdim; bu his cehenneme gitmeye değer.
Yıl sonunda artık onu sevmeyi bıraktım. Kolay olmadı. Ama kendime bakmam gerekiyordu. Gidip önce annemin arkadaşına açılmak istediğimi söyledim. O da anneme söyledi. Biraz tepki verdiler ama şükür ki o kadar kötü değildi. Açıldım, okulumu değiştirdim. Başka insanlardan hoşlandım. Yeni arkadaşlar edindim. Zamanı gelince de içimde tutamayıp tacize uğradığımı söyledim. Adam şu an yargılanıyor. Ve ben daha önce hiç olmadığım kadar inançlı bir insan oldum. Bu arada o hoşlandığım tek kızdı ya da aşık olduğum tek insan. 1 hafta sonra 18 olacağım. Hepsi 4 yıl önceydi. Köyde deli olarak biliniyorum çünkü kimse bana inanmadı. İnsanlar nefret dolu ama ben onları memnun etmek zorunda değilim ve bunu istemiyorum. Sağlıcakla kalın. Sevgiyle kalın.
(Görsel: Stefano Puleo)