Babam saçımı uzatmama izin vermezdi, saçlarım hep erkek çocuğu saçı gibiydi.

Merhaba. Bu platformu uzun zamandır takip ediyorum, ben de içimi dökmek istedim çünkü artık dayanamıyorum. En baştan başlayacağım.

Oldukça baskıcı ve muhafazakâr bir ailede doğdum. Babam despot bir insandır, her dediği kanun hükmündedir. Annem ise oldukça uyumlu, anlayışlı, naif bir insandır. 3 kardeşiz ve ben en küçükleriyim. Şu an 21 yaşımdayım ama 50 yaşında hissediyorum. Daha küçük yaşlarda senelerce zorla Kur’an kursuna gönderildim. Babam saçımı uzatmama izin vermezdi, saçlarım hep erkek çocuğu saçı gibiydi. Erkek çocuğu ayakkabıları, kıyafetleri giyerdim. Çünkü babam öyle istiyordu.

Her şey lisenin 2. sınıfındayken başladı. Ailecek alışverişe çıktığımızda saç spreyi almak istedim ve babam “Alıp da ne yapacaksın, zaten kapanacaksın” dedi. Arabada sessizce ağladığımı hatırlıyorum. Lisedeyken hocamızla birlikte sınıfça sinemaya gitmiştik, çıkışta da beni babam alacaktı. V yaka bir bluz giymiştim ve beni o halde görür görmez “Bu halin ne senin!” diye arkadaşlarımın içinde bağırdı. Ergenlik çağındaki bir kızın arkadaşlarının içinde rencide olması kadar kötü bir durum olamaz. Arabada ise “Yarın sana şal alacağız, ferace alacağız, kapanacaksın” dedi. “İstemiyorum” dedim ama bana küfretmeye başladı. Sadece bana değil, anneme de küfrediyordu. Oysa onun bir suçu yoktu. Eve geldiğimizde ise “Kapanmazsan seni okutmam” gibi sözler söyledi, ben de “Okutma” dedim. Bana bu zamana kadar kimsenin söylemediği laflar söyledi; fahişe, kahpe gibi… Bu sözleri asla unutmayacağım.

Boyun eğmedim, her zaman karşılık verdim. Haklarım için savaştım ve bu sırada dinden soğudum. Üniversiteyi şehir dışında kazandım ve o ilk günün verdiği özgürlüğü size anlatamam. Okulun ilk günü buz gibi havada tayt ve tişört giydim. İnanır mısınız, hiç üşümedim. O kadar mutluydum ki soğuk tenime işlemiyordu. Giyemediğim ne varsa hepsini üniversitede giydim. Askılı, mini etek, tayt… Özgürdüm. Şimdi pandemiden dolayı üniversitemden ayrı düştüm ve o özgürlüğü çok özledim. Şunu asla unutmayın arkadaşlarım; özgürlük size gelmez, siz onun yanına gideceksiniz.

(Görsel: Amedeo)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir