Benim gibi onlarca hatta binlerce insan varmış, bu site sayesinde öğrendim. Evet, ben de ailesi tarafından küçük yaşta zorla başı kapatılanlardanım. Başımı kapattığımda yaşım daha 13’tü. Regl olduğum gün kapandım, istemiyordum çünkü o güne kadar şortla ve kısa taytlarla gezen bir çocuktum. İmam Hatip’e gidiyordum, okulda başımızı kapatmak zorunlu değildi. Babam söylendiği için evden kapalı çıkıyordum, okula yaklaştığımda ise çıkarıyordum. Babam bazen fark ediyordu, söyleniyordu ama kızmıyordu. Babasından çok korkan bir çocuktum. Eskisi kadar olmasa da şu an bile korkuyorum. Bana hiç elini kaldırmadı ama bakışları bile yetiyordu. Pantolon konusunda çok hassastı, asla pantolon giymemi istemiyordu, hatta bir ara beyaz bir pantolonumu yakmıştı. Şimdi eskisi kadar olmasa da hâlâ pantolonuma laf eder. Bana “İlla başını kapatacaksın” gibi bir şey demedi ama “Kapansan nasıl olur, çok yakışır” gibi laflar söyleyip etrafımda kapanan kızları övüyordu ve bu şekilde baskı yapıyordu. Sadece babam değil, babamın din kültürü öğretmeni olan kuzeni bize geldiğinde “Bir dahaki gelişimde seni kapalı göreceğim” demişti, elim ayağım donmuştu. Dedem desen aynı, “Sen kapan, dünyayı önüne sererim demişti”; kapandığımda ise hiçbir şey yapmadı. Sürekli bu şekilde baskılara maruz kaldım, en sonunda dayanamayıp regl olduğum gün kapanmıştım. Başka çarem yoktu, eninde sonunda kapanacaktım çünkü sülalemizdeki herkesin başı kapalı. Açık olana ya orospu ya da Müslüman değil gözüyle bakıyorlar.
Ben çok yoruldum. Şu an 19 yaşındayım. 10. sınıftan beri açılmayı istiyorum, hatta bir ara okulda başımı açmıştım. Sadece hafta sonları açık liseye gidiyordum, onu da babam istedi, orası ayrı mesele. Çok yoruldum, erkek arkadaşım var ve babam bunu biliyor. Onun ailesi açık ve onun yüzünden açılmak istediğimi düşünecek. Böyle bir şey istemiyorum. Ben ne yapacağımı bilmez haldeyim. Psikoloğa gitsem diyorum ama o ne yapabilir? Şurada üniversite sınavına 2 hafta kalmış, benim beynim böyle şeylerle dolu. Babamın yapacaklarından korkuyorum. Tesettür konusunda çok hassas sanki, din sadece kadınlar için varmış gibi bizim üstümüze geliniyor. Ben çok bunaldım, ne yapacağımı şaşırdım, sınavın bitmesini bekliyorum. Eğer babama söylemeye cesaret edebilirsem gelişmeleri buraya yazacağım.
(Görsel: Edgar Fernhout)
Comments (3)
Kız kardeşim okadar zordu ne diceğimi bilemedim 13 yaşında oyun oynamamız gereken yaşlar da sen zorla baskıyla kapanmışsın ve 19 yaşındasın şimdi dile kolay 6 yıl olsa gerek okadar üzüldüm ki ailene söylicekmişsin umarım iyi bir şekilde karşılarlar umudum bu yönde en azından iyi şekilde karşılamasalarda sen bunu söyledikten sonra üniversite konusunda sıkıntı çıkarmazlar eğer izin vermeselerde ömür boyu onların iznini beklicek değilsin 19 yaşındasın artık kendi kararlarını alabilirsin üniyi şehir dışında okursan rahat edip açılabilirsin başarıcağımıza mutlu olucağımız o günlere inanıyorum sende inan bundan sonraki yaşamında mutlu olmaya bak konuşmak istersen 29tavananna instegram hesabından ulaşabilirsin
Ben de 10 yaşında “güya” kendi isteğimle kapandım. Savaş veriyorum hâlâ açılabilmek adına. Umarım başarırız.
Hepimiz bir gün illaki bu verdiğimiz savaşı kazanacağız 🙂