Selam, ben liseye yeni geçmiş bir genç kızım. Ailem fazla muhafazakâr ve dinine bağlı bir aile, bunun getirdiği sonuçlar içinde en çok kendimi, sahip olduğum özgüveni ve yaşadığım çeşitli psikolojik sıkıntıları düşündüğümde anladım ki ya ailem beni cidden fazla koruyor ya da beni bu konuda hiç önemsemiyor.
5. sınıf itibari ile günahlarımın başlaması ailemde bir sevinç yaratmıştı, “Sonunda benim kızım da kapanacak” diyerek sevinmişlerdi. Ben de “Bu iyi bir şey herhalde” diyerek onlarla birlikte sevinmiştim. Daha bana sorulmadan şallar, tunikler alınmıştı ve ben daha ne olduğunu anlamadan okulun ilk günü kapandım. Zaten tahmin edilebilir şekilde İmam Hatip’e yollandım. O sene gerek Arapça gerekse din derslerinde fazlasıyla zorlandım, bu da beni din konusunda bir çeşit sıkıntıya soktu. Din derslerini sevmemeye başladım ve düşük not aldıkça ailemin bana şiddet uygulamasıyla 8. sınıfa kadar dinden ciddi bir şekilde uzaklaştım. Arkadaş edinmeme izin verilmiyordu çünkü aklımı çelecekleri düşünülüyordu, sadece komşu kızlarıyla arkadaşlık etmeye zorunlu kılındım.
8. sınıfın son zamanlarında sınav kaygısı ile girdiğim bunalım sonucu ailemle konuşmamaya ve odama kapanıp kendimi eleştirmeye başladım. Ben böyle, bu şekilde mutlu muydum? Yaşıtlarım saçlarını kestirerek ya da boyatarak kendilerini iyi hissederken ben mutsuz bir şekilde şalımı bağlıyordum. Bu şekilde kendimi beğenmiyor, aynanın karşısına geçip olduğum durum yüzünden gözyaşı döküyordum. Biliyordum ki önemli olan kendimi ne şekilde güzel gördüğümdü. Fakat açılma konusunu aileme açmaktan çekiniyorum ve verecekleri tepkiyi şu an bile düşünebiliyorum. Daha önce şaka ile karışık bir şekilde konusunu ettiğimde beni gebertmekle tehdit eden aileme karşı şu günlerde çıt çıkaramıyor, 4 senem var diye düşünerek kendimi teselli ediyorum. Üniversiteye başlayınca her şeyin gönlümce olmasını umuyorum fakat lise zamanlarımı da yalnız ve mutsuz geçirmek istemiyorum. Makyaja karşı olan aileme inat giderek birkaç makyaj malzemesi alabildim, artık pek lafını etmiyorlar. Onları ve kendimi alıştırarak yavaş yavaş açılmayı düşünüyorum fakat bir türlü cesaretimi toplayamıyorum. Umarım işin sonunda cesedim çıkmaz diye dua edeceğim. Destek olan herkese teşekkürlerimi sunacağım.
(Görsel: Naomi Okubo)
Comment (1)
Selam canım, bu mesajımı görecek misin bilmiyorum ama yorum yazmak istedim. Ben de kapalıyım 6. sınıfta kapandım ve şu an üniversiteye gidiyorum ve bu hafta açılmayı planlıyorum daha önce birkaç defa açtım konuyu ama hep en sonunda düşüneceğim diyerek erteledim burada biraz benim hatam, anneme tekrardan yakın bir zamanda açmayı planlıyorum konuyu. Öncelikle ailenin bu kadar baskıcı olmasına üzüldüm benim annem biraz baskıcı ama seninki kadar değildi ve yanında biri olmamasına arkadaşın felan inan birine anlatınca biri yanında olunca çok daha iyi hissediyorsun şükür ki benim arkadaşlarım açık kapalı ayırt etmeyen açık görüşlü insanlardı ve hep yanımda oldular desteklediler onlar sayesinde anneme konuyu birkaç defa açtım, o yüzden şu an açılamasan dahi dayan ve benimle konuşabilirsin eski ders çalışmak için açtığım instagram hesabım ”herewithview” adlı kullanıcıya mesaj yazabilirsin içini dökebilirsin evet ben de henüz bir sonuca varmadım ama yanında olmak isterim.