Merhaba. Benim ailem biraz baskıcı, daha doğrusu annem baskıcı. Annem, küçüklüğümden beri beni kapatmak isteyen biri. Dini dershanelere gittim, Kur’an kurslarına gittim ama zorla güzellik olmuyormuş. Sevmiyor değilim ama zorla yapınca o kadar uzaklaştım ki…

4 senedir kapalıydım. Annem okumamam için beni açık liseye yazdırmıştı, okumamı istemiyordu. Fakat ben ne olur ne olmaz diye yaka paça açık liseye yazıldım. Evde çalışarak 4 senede 89 olan diploma notumla mezun oldum. Uzun lafın kısası, büyüdüm ve anneme, babama kendimi ifade edip kanıtlayacak yaşa geldim. Babam son zamanlarda davranışlarımdan dolayı bana çok kızıyordu. Beni okula göndermezler diye yaşadığım bir stres vardı; evhamla her şeye kızıyor, sinirleniyordum. Açılmak ve subaylık sınavına hazırlanmak gibi bir hedefim vardı ve başaracağımı biliyorum.

10 gün önce babama danıştım. Kendimi ifade etmeden önce biraz elim ayağım titredi ama sağ olsun, yakın bir arkadaşım bana birçok öneride bulunmuştu. İlk olarak anneme danıştım. Anneme bu şekilde olmak istemediğimi çok güzel anlatmıştım. Gizli gizli yapmak yerine ona danışarak yapmak istediğimi, her ne kadar zorlasa da fikrinin benim için önemli olduğunu beyan ettim. Toplum baskısının ne kadar ilkel kaldığını tarihten de örnek vererek anlatmaya çalıştım. Babama da doğu kültürünün topluma ne kadar aykırı olduğunu, taşımak istemediğim bu örtüyü bozmayacak şekilde kendilerine layık gören kimselerin takması gerektiğini anlattım. Cümlelerimi öyle tane tane seçtim ki çok zordu. Anne ve babaya kendini ifade etmek gerçekten aşırı önemliymiş. Annem ve babam bu görüşümü ilk defa doğru buldu ve ben başardım. Çok mutluyum.

Subaylık sınavlarına açık bir şekilde çalışıyorum. İnsanların Avrupa kültürünü hor gördüğünü ama doğu kültürünün hâlâ cahiliye devrinden kalan bir görüş olduğunu anlatmanın veya onların anlamasının sanırım bir 5-6 yılı daha var. Umarım ben ve benim gibi olanlar pes etmezler çünkü ben 3. konuşmam ile başardım. Hayırlı akşamlar.

(Görsel: Safwan Dahoul)