Birkaç sene önce memlekete taşındık. Tüm akrabalarım burada oturuyor ve artık hepsiyle iç içeyiz. Anne tarafım kapanma konusunda aşırı baskıcılardı. 7. sınıfta kuzenlerim yurda gittiği için beni de yurda gönderdiler. O dönem yurda gittiğim için herkes benden kapanmamı bekliyordu. Açıkçası ben de ortamdan etkilenmiştim. Normal zamanlarda açıktım, anne tarafımın yanına gittiğimde ise kapanıyordum. Liseye geçtiğimde de okula kapalı gitmek zorunda kaldım. Sonrasında da açılmak aklımdan hiç geçmedi. Kendimi böyle olmak zorunda hissettim ve böyle oldum.
Üniversiteye geçtiğimde yavaş yavaş kendimi kapalı olarak görmek istemediğimi fark ettim. Geçici bir hevestir diye düşündüm ama açılma isteğim 2 senedir gitmedi. Birkaç aydır annemlere açılacağıma dair yol yapıyorum ama doğru düzgün bir cevap alamıyorum. Sosyal mecralardaki tüm kapalı fotoğraflarımı kaldırdım. Artık açılmak istediğime eminim. Geçen gün anneme, “Açılmalı mıyım?” diye sordum, “Açılma, bunca sene açılmadın, şimdi mi açılacaksın?” dedi. Bir yandan hâlâ heves olup olmadığını düşünüyorum ama ne giyinişim ne de davranışlarım bir kapalı gibi. Anne tarafım aşırı tepki gösterecek ve ben insanların tepkisine de bunu yapmaya veya yapmamaya da hazır değilim. Ne yapacağımı bilmiyorum.
(Görsel: Felice Casorati)