Merhaba, 18 yaşında bir bireyim. Annem geri kafalı yobaz bir insan. Sadece kendi bildiğini doğru olarak sayan bir insan. Babamla senelerdir çok fazla bir iletişimim yok. Pek görüşmüyorum, ama onun da ne kadar iğrenç bir insan olduğunu biliyorum. Cinsel kimlikleri kabul etmeyen biriyim ve LGBT bireyiyim. Toplumun dışlaması yetmiyor gibi bir de artık annem tarafından da dışlanıyorum. Evde tiksinç sapık olarak adım çıktı. Bu sene YKS sınavına gireceğim. Son 4 ay kaldı ve evdeki baskıyı kafaya takmaktan doğru dürüst çalışamıyorum. Sosyal hayatımı kısıtladı. Ne kız ne erkek, hiçbir arkadaşım olamayacağını söyledi. Nefes alsam laf edecek durumdalar. Başka şehirde üniversite kazanırsam yollamayacağını söyledi ve beni en çok üzen durum galiba bu oldu. Gidip sığınacağım kimsem yok, umarım YKS sonrası başka şehri kazanırım ve yollamak zorunda kalır.
Sadece eşcinsel olduğum için ahlaksız, dinsiz bir sapık oldum. Harika bir zihniyet cidden. Annem sadece bir erkekle evlenip onun kurallarına göre yaşamamı istiyor galiba. Şaka gibi bir düşünce. Asla kendim olamayacağım, istediğimi giyemeyeceğim, istediğim inanca sahip olamayacağım, istediğim insana aşık olamayacağım, hayat bunun neresinde?
(Görsel: Katherine Bradford)
“Cinsel kimlikleri kabul etmeyen biriyim ve LGBT bireyiyim.” için bir yanıt
Bazıları için hayatın en berbat bazıları için de hayatın en rahatlatıcı gerçeklerinden biri, şu anda yanımızda olan insanların çoğunun zaman geçtikçe birer birer azalacağıdır ailen de buna dahil. Aileler böyle durumlarda sadece ekonomik baskı oluşturabiliyor çünkü fikirlerimizi değiştiremeyeceğinin farkındalar. Umarım kendini en kısa zamanda özgürleştirip hayatına devam edebilirsin.