Kızımın adını bile kendileri koydu.

Ne yapacağımı bilmiyorum, kafayı yemek üzereyim. Ben 2019 yılında bir erkekle tanıştım. Beni bayağı seviyordu, farklı şehirlerdeydik, sürekli benim için kalkıp geliyordu, ağlıyordu falan… Sonra beni zorla ilişkiye girmeye ikna etti ve ben lisedeyken beni hamile bıraktı. Ben ne hayallerle üniversiteye hazırlanırken o bana bu dönemi zehretti. Zaten son sınıftaydım, 2 ay sonra üniversiteye başladım. Ailemin evinde karnımda o bebekle yazı nasıl geçirdiğimi bir ben bir de Allah bilir… Ve inanır mısınız, uğruma ölüme kalkışan o adam beni o yaz terk etti ve “Bebeği hemen aldır, başımı belaya sokma” diye bir sürü laf etti. Ben de üniversiteye başlar, sonra aldırırım diye umut ettim. Ama herhalde Allah istemedi de o bebeği almak bir türlü nasip olmadı.

Ben okula ve yurda yerleştim, birkaç ay o şekilde okula gittim, sonra anneme anlattım, annem de onun ailesini aradı. Benim için bayağı iğrenç ve korkunç bir dönemdi. Sonra annem onlara “Gidip kızımı alın, o sizin çocuğunuzu taşıyor” dedi. Onlar da güç bela doğuracağım gün gelip beni bebekle aldılar. O 5-6 aylık süreçte bebeğin babası askerde ve beni arayıp “O çocuğu sosyal hizmetlere ver” diye küfürler ediyor… Tabii onlar beni alınca babamlara da kocaya kaçmış gibi gösterdik, onların bebekten haberi yoktu. Ben bunlarla gittim, ya yemin ederim ki berbat ve boktan zamanlardı. Beni zorla kapattırıp etek giydirdiler. Ben ki okula şortla giden bir insanım. Tabii o zamanlar sesimi de edemedim. Kızımın adını bile kendileri koydu; insan der ki sen bu bebeği tek başına oralarda karnında taşıdın, senin hakkın, sen koy… Ama cahil mi cahil insanlardı.

Sonra eşim olacak adam askerden geldi. Bana bunları yaşatan insanın beni aldattığını öğrendim. Ailemle de küstüm, tek başımaydım oralarda. Çok ağladım, çok zoruma gitti. Sonra babam bana çok düşkün olduğu için “Gelsinler” dedi. Ben de eşim, ailemi görüp tanıyınca beni aldatmayı bırakır, düzelir diye düşündüm. Neyse, barıştık ve arayı düzelttik ama bu barışma 1 yıl sonra oldu, hemen olmadı. Geldim, babamlarda 1 ay kaldım, döndüm ve baktım ki hâlâ kızlarla konuşmaya devam ediyor. O zamanlar çok ağlar, çok üzülürdüm.

1 yıl daha geçti, eşim hâlâ aldatıyor. Babama anlatsam ona zarar verir ve beni buradan götürür. Babam çok sert biri, benim her şeyimi kısıtlar. Eşim de beni sürekli aldatıyor. Çok çıkmazdayım, ne yapacağımı bilmiyorum. Okulumun bitmesine 2 yıl var, bu benim için uzun bir süre çünkü onunla aynı evde daha fazla yaşamak istemiyorum. Başımdaki örtü beni boğuyor. Ben isterdim ki kapanmak içimden gelsin… Namazımı kılarım ama eşarba alışamadım, bana yük gibi.

(Görsel: Kurt Dornis)