Merhaba! Uzun zaman önce burayı keşfetmiştim aslında ama o zamanlar da aynı şeyleri yaşamama rağmen çok fazla ilgimi çekmemişti. Geçenlerde zorla kapalıyım dediğim bir arkadaşım attı ve buraya içimi dökmenin iyi olabileceğinden bahsetti. Bana da mantıklı geldi, buradaki çoğu yazıyı okuyup yazmaya karar verdim.
Çocukluğumu çok çok güzel hatırlıyorum, havuzlu bir site içerisinde koleje giden bir çocuktum, çok güzel arkadaşlıklarım vardı. Ama hepsi annem ve babam ayrılınca bitti. Annem ve babam ayrıldıktan kısa süre sonra sınavını ikincilikle kazandığım hafızlık okuluna girdim, ve mutluydum.
Neyse, okula girdim. Yaz tatili boyunca oraya gittim. Okul sitemize çok yakındı, yürüyerek gidip geliyordum ve hafızlık dolayısıyla evden okula kapalı gidip geliyordum.
Yaz tatili boyunca gittiğim için ve annemin de “6. sınıfta kapanacaksın.” demeleri sonucu öyle bir örtü olarak görerek ve isteyerek kapandığımı sanıp kapandım fakat daha 5. sınıf bile değildim ve zaten 6. sınıfta kapanacağım düşüncesi ile kapandım, o zamanlar mutluydum.
Yaz tatili sonu annem B.’ye taşınmak istedi ve taşındık, 5. sınıfım orada yatılı hafızlık okulunda geçti. Çok güzel anılarım oldu orada ama çeşitli sebeplerden yapamadım ve bıraktım. Bıraktıktan 1 ay sonra iyi bir dayak yedim ama annem herkese “Zorla olmaz”, “Dinden nefret ettireceğime yapmasın”, “Ondan önemli değil” vs. gibi yalanlar uyduruyordu. Beni her gördüğünde sinirleniyordu ve ağlıyordu. Yüzüme bakıp bakıp ağlıyordu ve daha babamla boşanma ağlamalarından yeni çıkmıştı. Hayatımın büyük çoğunluğu annemin ağlamalarıyla geçti.
Neyse, sonuç olarak 6. sınıfa gelmiştim ve karma bir okula geçtim. Her ay anneme 2-3 kere ağlayıp “Açılayım n’olur” diyordum, 7. sınıfta olmaz artık diye vazgeçtim ve kabullendim fakat sınıf arkadaşlarımın olduğu instagram hesabımda açık fotoğraflarım vardı, arkadaşlarıma gocunmadan anlatıyordum ve tüm hayatım boyunca destekçilerim onlar oldu zaten. 7. sınıfın yaz tatilinde bir karar aldım ve tüm yaz tatili boyu plan yapıp 8. sınıfta gizlice açıldım, ahireti bilmem ama hayatımın en iyi kararı sanırım.
Şu an 10. sınıfım ve 2 yıldır gizlice açığım. 3 yılın sonunda kendimi kendim gibi hissediyorum ama bundan utanıyorum. “Açıldım da ne oldu?”, “Yanacağım.” gibi düşüncelerim var. Dışarıda crop şort vs. giymeye de utanıyorum ama zaten çok gerekli değil. Ama saçlarım rüzgârda dalgalanıyor, inanabiliyor musunuz? Voleybol oynarken de başörtüm bozulmuyor ve daha güzel hissediyorum. 2 yıl oldu ama ben hâlâ bazen saçlarım önüme gelince saçım çıkmış kapatayım diyorum.
Çok uzun yazdım kusura bakmayın, son olarak Allah’a hakkım var mı bilmiyorum ama çok kırgınım, bazen hâlâ kendisine ağlayıp nedenini soruyorum ama umarım beni seviyordur.