Merhaba,
Ben de 6. sınıfta ergenliğe girdim ve o zamanlar açık gezersem günaha gireceğim korkusuyla ve ek olarak hevesle kapandım ve küçük bir sebebi de vardı: Ben açıkken bütün dışarı işlerini ben yapardım. Çöp dökme, bakkala gitme, komşuya gitme vs… Ben de kapanırsam bu işleri yapmayacağımı düşündüm, çünkü ablamgil “Biz kapalıyız.” diye bana yaptırıyorlardı. Ben de bu yüzden kapandım, ama daha sonradan pişman oldum. Aradan bir sene geçti. Açık kuzenlerim vardı, çok güzel saçlarına şekil veriyorlardı. Ben de zaten açılmak istiyordum ve onlara heves etmiştim. Sonra annemin yanına geldim. Yanında halam da vardı. Dedim ki “Anne ben açılmak istiyorum.” dedim. Annem beni pek ciddiye almamıştı, ama halam tepki gösterdi. “Olur mu öyle şey, bilerek kendini ateşe atma. Çok günah.” falan filan uyarmaya başladı. Sonra ben pek önemsememiştim ve kapanmaya devam etmiştim çünkü başkalarin tepkisi beni korkutuyordu.
Sonra aradan bir sene daha geçti. Ben hala açılmak istiyorum. Sonra bir gün işte annem dedi ki “Balkona çık asansörü indir.” dedi. Ben de “Tamam.” dedim. Üstümde de kısa kollu vardı ve saçım açıktı. Ben de öyle balkona çıktım. Sonra annem çılgına döndü. Geç içeriye, diye bağırmaya başladı. Ben de “N’oldu?” dedim. Senin o vaziyetin ne, geç içeriye, diye bağırdı. Ben de “Benim vaziyetim ne?” falan dedim. Tabii annem geç içeriye diye bağırıyor, sonra ben ge.meyince de abime dedi. “Abim de bağırmaya başladı, geç içeriye.” diye. Ben de “Geçmeyeceğim.” dedim. Sinirlendim. O da kolumdan çektiği gibi “Orospu mu olacaksın!” dedi. Ben de şoka girdim. Ne diyorsun sen be, diye bağırmaya başladım. O da tokat attı. Sonra annem onu tuttu. Ben çok sinirlendim tabii. Ne vuruyorsun sen diye bağırdım. Bana dövecekmiş gibi bakmaya başladı. Sonra ben de sinirden ağladım. Sonra ertesi gün anneme dedim. “O oğlun kim ki de bana vuruyor?” dedim. Abin tabii vuracak dedi. Ben de çok sinirlendim. Anneme “Bana bak anne, ben ister açılır ister kapanırım, o bana karışamaz. O kim köpek bana karışıyor?” diye bağırmaya başladım. Annem de “Babandan sonra evin direği o.” falan diye bağırmaya başladı. Sonra şey dedi, günah filan falan diye. Neymiş, ben açılamazmışım, beni tehdit ediyorlar babama desem evde kavga çıkar, hatta bu iş beni okuldan almaya kadar çıkar. Zaten abim diyor “Bu bozulur, ben bunu liseye okutmayacağım.” diye. Hayır yani sen kim köpek beni okutmuyorsun!?
Ne yapacağımı ben bilmiyorum.
““Senin o vaziyetin ne, geç içeriye!”” için bir yanıt
merhaba, çok üzücü hiç hak etmediğin muamelelere maruz kalmışsın ama sakın bağımsızlığını kazanmadan vazgeçme! aile baskısı ve şiddetinden kurtulmanın tek yolu maddi olarak kendi ayaklarımız üzerinde durabilmek olacak! liseyi kesinlikle oku, üniversite de oku ! eğitim en önemli şey! eğer okutmazlarsa başka yollara başvururuz