Bazen için içini yer, bir şey söyleyemezsin ve bu gülümsemeyi yaparsın karşındakine. Benimki de böyle bir gülümsemeydi edebiyat öğretmenime. 🙂 Sorduğu soru çok basit bir soruydu. “Fatma sen nasıl kapandın anlatsana.” demişti.
Sadece “Normal bir kapanma hocam tam bilmiyorum.” deyip gülümsemiştim.
Derste utandığım için kapanma hikayemi anlatmamıştım. 13 yaşında kendimi kapattım. Anlatmadığım kapanma hikayemi burada anlatayım.

??/04/2017 (salı)

Tarihi tam hatırlamıyorum, ama bu salı gününde kalmak çok isterdim. İçimdeki çocuğun son günüydü. 🙂 Bir günde hayatım değişmişti. İnsanlar aynı insanlar değildi. Değişmişlerdi. İçlerindeki kötülüğü görebiliyordum, en acısı da benim için babamdan bile korkuyordum.

O sene sekizinci sınıf öğrencisiydim. TEOG sınavım vardı ve ona hazırlanıyordum. Derslerimde başarılı bir öğrenciydim. Her sene sınıfta birinci geliyordum. Ailem okulun sadece yetmeyeceğini düşünerek beni dershaneye yazdırmıştı. Dershane merkezdeydi, minibüslerle gidip geliyordum. Çarşamba günü etüt günümüz oluyordu. Okuldan çıktığım gibi dershaneye gidiyordum. O gün de dershaneye gitmiştim. Soru çözümümüz vardı, ders biraz uzamıştı. Geç saate kalmıştım. Minibüs normalden daha kalabalıktı. İlerledikçe daha da kalabalıklaşıyordu. Sonra sarı yağmurluklu genç bıyıklı birisi binmişti. Onunla yan yanaydık. Minibüsten kaynaklı düşünüyordum, sürekli bana yakınlaşıyordu. Sonrasında tuhaf bir şekilde yaklaştı bilerek iter gibi kendi vücudunu değdirmeye başladı. O an anlamaya başlamıştım. Eli gitmeyecek yerlerime gitmişti. Gözlerim dolmuştu ve yüzüne baktım sonra minibüsü durdurup geçip gitti.

İçimden bir türlü atamadım bu olayı. Hatalar üstüne hataları ekledim hayatımı mahvettim. Altı senedir hayatımın en kötü günlerini yaşıyorum. Bugün 19 yaşındayım. Masum başarılı bir kızdan geriye hiçbir şey kalmadı. Bu da bir hayatın bitişiydi. Ruh kendini çoktan teslim etti, beden kaldı geriye. Bir an önce gitmesi dileğiyle. 🙂