Merhaba, nasıl başlayacağımı bilemiyorum. 5. sınıfta kapandım. Bir camii gezisine gidilecekti. Annem kafanı kapatalım mı, dedi. O zaman böyle şeylere çok hevesliydim, tamam, dedim. Kapandım, ama 2-3 sene sonra etrafımdaki insanlara, kuzenlerime, arkadaşlarıma, kardeşime özenmeye başladım. Ailedeki en küçük kapalı benim, en küçük yaşta kapanan. 8.sınıfta bunu ablalarımla paylaştım. İlk konuştuğumda büyük ablam, “Nasıl istiyorsan öyle yapabilirsin. Senin kararın.” dedi. Küçük ablam ise beklememi ve biraz daha büyümemi, çocuk aklımda karar vermememi söyledi. Ben ise çok korkuyordum. Daha 12 yaşındaydım ve çok dindar akrabalara sahibim. Sonra anneme söyledim, o ise saçmalama, falan dedi. Sonra teyzemlere söyledi. Teyzem, “Nasıl istiyorsa öyle olsun.” dedi. Kuzenlerim de aynı şekilde… Ama hala çok korkuyordum. 4 dayım vardı ve kalabalık bir aileye sahiptim. Kızarlar diye çok korkuyordum -ki hala korkuyorum.-

Bir kaç sene sonra küçük ablama tekrar açtım bu konuyu. O zaman lise 1’deyim. Küçük ablam bana bağırdı ve karşı geldi. Ben de ne olduğunu anlamadım. Cehennemde yanarsın, ne güzel kapanmışsın. Açılamazsın. Annem çok üzülür, deyip bana psikolojik bir şiddet uyguladı. Ben o zamanlar çok üzgündüm. Tabii ablamın söyledikleri için… Büyük ablam bunu fark etti ve ne olduğunu sordu. Ona açılmak istediğimi böyle olmak istemediğimi söyledim. O da anneme söylemiş, annem de babama. Ben o zaman yatağımda ağlıyordum. Babam yanıma geldi sarıldı, neden ağlıyorsun kızım kimse sana bir şey diyemez. Nasıl istiyorsan öyle yap, dedi. Sonra küçük ablama, sen de kıza karışma, dedi. O gün ablamla kavga ettiler ve ablam benim arkamda olmadığını söyledi. Bu beni daha çok üzdü. 1 hafta sonra teyzemlere giderken bu sefer açık gidecektim. Büyük ablam da dedi, açık git, diye. Giyindim, saçımı açtım, sonra küçük ablam yanıma geldi. Elinde de bir başörtü “Tak şunu ablacığım.” dedi ağlaya ağlaya. Başımı yapıp gittim. Aradan aylar geçti hala kapalıyım. Bana şallar alıyor ve kapalı kalmam için çabalıyor. Ben çok korkuyorum. Ne yapmam lazım? Akrabalarımdan çok korkuyorum. Dayılarım dine çok düşkün insanlar. Ben n’apacağımı bilmiyorum. Ablam bana açıkça arkamda durmayacağını söyledi. O evden gidince açılırsam açılacağımı söyledi ve şu anda da büyük ablamın kınası falan var. Herkes beni kapalı biliyor. Bilmiyorum, Allah kahretsin bilmiyorum.