Merhabalar,
Ben de çok çok benzer şeyler yaşayan aranızda sıradan kalabilecek ama ailemde farklı görülecek düşüncelere sahibim. Benim hikayem 5. sınıfta imam hatipe gitmemle başladı. Gittiğim köy okulunda bir arkadaşım tarafından tacize uğruyordum annemlere söyleyemediğim için oradan ayrılmak adına tek seçenek olan imam hatip tercihini seçtim. Çevremde öyle aşırı baskı yok belki ama babam imamdı annem de koyu İslam görüşüne sahip dolayısıyla ben 5. sınıfta okulun ilk günü kapalı gittim. yine sıradan ama annem ve ablam sözde beni durdurmaya çalışmışlar. ben hep dik kafalı olduğum için dinlememişim…
İlk günden pişman olmuştum aslında ama çocukluk işte devam ettim. 1 yıl boyunca sadece okulda kapalı normal hayatımda açıktım. Bir gün beni sitedeki arkadaşlarım okuldan gelirken gördüler. (Normalde onlardan kaçarak eve giderdim) çok şaşırıp daha küçük olduğumuzu bu kararım için erken olduğunu söylemişlerdi. O zamanlar bana onlar günahkar cehennemlik geliyordu tabii. Arkamdan bir açılıp bir kapanıyor denmesin diye tamamen kapandım. Annem çok şaşırdı mutlu oldu yeni kıyafetler almak istedi her şey başta toz pembe gibiydi.
İçimde ilk günden itibaren olan şüphe katlanarak devam etti. İnternette sanal ortamlara girip başım açık fotoğraflar koymaya başladım. Oralarda gün içerisinde kısıtlandığım konuşmalar yaptım. Özgürce takıldım ve oradaki kız olmak istediğime kesin karar verdim. 10. sınıfta anneme söyledim ve ağlayarak bağırarak tepkiler verdi. Sonrasında sakinleşip ‘Şu an çok küçüksün anlıyorum özenmen olabilir ancak bunun vebalini alamam 18 yaşını doldurunca tekrar konuşalım.’ dedi. Doğum günümü sayıp durdum hep ve şuan 4 gün kaldı. Bugün tekrar konusunu açtım üniversiteye gidince açılma ihtimalimin olduğundan, kıyafet vb. alışverişimi o yüzden bir süre ertelediğimden ama (çok kızmasın diye) içimde hala tereddüt olduğundan falan bahsettim. Bugün çok daha yumuşak tepki aldım o içimdeki tereddütten hayaller kurup beklentiye girdiğini söylüyor. Şu an aslında eminim ben bunu kesin istiyorum üniversitenin Instagram grubuna tesettürsüz halim ile kurduğum hesabımla katıldım.
Şu an beni buraya yazmaya iten ne bilmiyorum sanırım sadece başka hiçbir yerde anlatamayacağım utanıp sıkılacağım şeylerin birileri tarafından anlaşılıp onaylanması. Suçluluk duygusu hissettirilmeye devam edecek muhtemelen onu çok takmıyorum. Tek düşündüğüm üniversite kartımdaki fotoğrafımı nasıl değiştirebileceğim. 🙂 Çok yaklaştım başaracağımı hissediyorum. Umarım bu mektup birilerine ulaşır ve ilham olurum. Asla sebep olmak değil ilham, umut olmak isterim. Yardımcı olabildiysem ya da konuşmak isteyen olursa lütfen yazsın çok ihtiyacım var…
Comments (2)
bende bu durumlardan geçtim şuan açığım üniversite okudugum sehirde ailemin yanına geldiğimde de onlar varkan kapalıyım sadece dısarda acıgım bazı seyleri asamıyorlar bana yazabilirisn istersen
Merhaba ben de bir ara kapalıydım sonra yapamadım açıldım kartta kullanılacak fotomda o zaman çekilmişti ben de çok tedirginim görürse insanlar beni yargılar diye ama emin ol o kartı çok kullanmıyosun okulun girişinde gösteriyorsun bi de yemekhanede basıyosun (foto çıkmoyodu bizim makinalarda ) ayrıca ben koyu renkli kart kabı takmıştım içindeki foto gözükmesin diye bazı yerlerde okumuştum yok sınavlarda hocalar yanına koymamı istiyor falan diye Yok öyle şeyler hatta sınıfta kimse benim kapalı olduğumu öğrenememişti daha sonra ben birkaç tane samimi oldum arkadaşıma söylemiştim hiç de utanmamıştım gayet normal karşılamışlardı onlar da . ( Söylerken özgüvenli ol sen gençsin arayış sürecindesin sonuçta bunu hissettir ) TC kimlik fotosuna gelince onuda nüfus müdürlüğünden onun için randevu alıyorsun daha sonra ATM’de belirli bir miktar 25 lira gibi bir şeydi sanırım para yatırıyorsun daha sonra 1 dereceden bir akrabanla Ben babamla gitmiştim nüfus müdürlüğüne gidiyorsun yeni çektirdiğin biyometrik fotoğrafını veriyorsun her şey halloluyor. Hiç canını sıkma ayrıca benim anlamadığım kapalı olmak utanılacak bişey değil arkadaşlar sizler baskı altında yaptığınız için fazla kafanızda büyütmüşsünüz insanlara söylediğinizde birisi sizi yargılarsa o onun karakteri lütfen bu kadar üzülmeyin ben açığım ama kendi isteğimle 5 vakit namaz kılan bi insanım hatta anneme babama bile örnek oldum annemde kılıyo babam arada kılıyo yani demem o ki Aileniz size bir şeyleri baskı altında yaptırdığı için onları sevmiyorsunuz emin olun tesettürü çok severek yapan insanlar var emin olun namazı çok severek kılan insanlar var orucu çok severek tutan insanlar var ve bunlar gerçekten kendi Özgür iradenizle severek yaptığınızda çok zevk veren ve huzurlu hissettiren şeyler keşke bunları baskı altında değil de sevdirerek öğretselerdi de siz de bu huzuru tatsaydınız.