Merhaba, umarım yazımı paylaşırsınız. Çünkü tekrar ve tekrar kendimi çaresiz hissetmeye başladım. Ben 21 yaşındayım ve neredeyse 1 yıl önce açıldım. Ama bunu halen babam bilmiyor.. Ben inançlı bir insanım ve halen arada ben bu raddeye nasıl geldim diyerek sorguluyorum kendimi. Pandemi sürecinde o kadar sorun içerisinde bir de içime açık olma düşüncesi oturmuştu. İnanın o günler hiç yaşanmasın isterdim, ama oldu. Ya ölecektim ya da açılacaktım -ki bunun nedenini babamla ilgili- Onun neden olduğu her şeyi kusmak istiyordum gerçekten. Saatlerce kussam da gitmiyordu, atamıyordum içimden. Annem dünya tatlısı, melek bir insandır ve ben bu durumdan bahsettiğimde ne kadar çok üzüldüğünü görünce kahroldum. Halen olurum ve onun üstüne bir de ben yük olarak geldiğim için halen kendime çok kızarım, ama napayım bir kere içime gelmişti bu düşünce ve hakkını vererek yapamadıktan sonra ne anlamı vardı ki?

Benim sorunum babam. Liseye giderken dahi evin yakınındaki okulu kazanamadım diyerek beni göndermek istemedi. Karşısında direndim, zor-güç gittim. Üniversiteyi uzakta kazandım. Pandemide, her kavgada, beni üniversiteye göndermemekle tehdit etti. Birçok sıkıntı çıkarttı. Yemek yiyemez oldum. Şu anki sorunum ise ikili hayat yaşamayı kabullenememem. Kendisinin dine bir gıdım yakınlığı olmamasına rağmen sadece bana eziyet ediyor. Söylemek istiyorum ona, böyle yaşamak istemiyorum. Ama annem, her konuda sana sıkıntı çıkarttı, ben buna katlanamam, zaten sallantıda olan evliliklerinin tamamen biteceğinden bahsediyor o da haklı. Zerre laftan anlamayan, hatta üniversiteye gittin orospu mu oldun diyecek bir insandan ne bekliyorum ki. Ona göre açılmam, erkeklerin altına yattığım anlamına geliyor. Ben inançlı biri olarak yaptığımın doğru olduğunu savunmuyorum, ama küfür ederek kapanmak da başörtüye saygısızlık olarak görüyorum -ki ne kadar umurunda ki benim düşüncem- Evliliklerinin bitmesini istesem veya istemesem de buna ben neden olmak istemiyorum. Boğuluyor gibi hissediyorum, çoğu şeyi içimde aşmışken tekrar başa dönmek o kadar yoruyor ki… Ben galiba ölümün daha hayırlı olduğunu düşünüyorum.