Lisenin başında kapandım, yaklaşık beş senedir kapalıyım. 18 yaşındayım ve lisenin ilk yılından sonra asla kapanmak istemediğimi fark ettim, ama zaten kendi isteğimle kapanmamıştım. Babam bana başka çare bırakmadı. Eskiden telefonunda çıplak kadın resimleri gördüğüm adam şimdi bize her fırsatta dinden bahsediyor. Açılmak istiyorum, bunu söylersem hayatımın zindana çevrileceğini biliyorum. Bunu aşacak ilk adıma sosyal medya hesaplarımda saçım açık paylaşımlarda bulunarak başladım. Oraya yakın arkadaşlarımı ve bütün sanal arkadaşlarımı aldım. Twitter, Instagram hatta WhatsApp’ta bile açık PP yaptığım zamanlar oldu.
Geçenlerde, hep aklımı kurcalayan bir fikir olduğu için dışarı açık çıkmak istedim. Şehrimiz küçük olduğu için ve kalabalık bir aileye sahip olduğum için buna cesaret edemiyordum. Anne tarafım da baba tarafım da çok dindardı. Eğer biri görüp aileme söylerse üniversite hayallerimin suya düşeceğini düşünüyordum, çünkü ailem öyle bir kafaya sahipti. Üniversite kazandım, evet ama yine ailemin istediği gibi, yaşadığımız şehre oldukça yakın bir şehirde gideceğim. Her neyse, ben bir ilki başarıp dışarı açık çıktım. Bize yakın bir arkadaşıma gidip orada saçlarımı düzleştirdim. Arkadaşımdan aldığım crop’u giydim ve evden çıkarken üstümde olan gömleği giydim. Eğer birini görürsem düğmeleri hemen ilikleyecektim. Gideceğimiz kafeye varana kadar kafamda şapkayla saçlarım açık bir şekilde yürüdüm. Otobüse bindim. Saçlarımda rüzgarı hissediyordum, ama ne tepki vereceğimi bilmiyordum. Gergindim, ama en çok da heyecanlıydım. Güzellik belki önemli değildi, ama kendimi daha güzel hissediyordum. Daha özgüvenli adımlar atıyordum ve bu o kadar iyi hissettirdi ki kafeye gidene kadar içimden binlerce çığlık attım. Kafede başka bir arkadaşımla buluşacaktım ve o beni öyle görmek için sabırsızlanıyordu. Bu benim için o kadar büyük bir sorun haline gelmişti ki yakın çevremdeki herkes durumumu biliyordu ve o gün gerçekten yaptım. Saçlarım rüzgarda savruldu. Daha önce bu kadar iyi hissettiğim bir gün olmamıştı. İhtimal vermesem de heves olduğunu bile düşünmüştüm, ama şu an dahasını istiyosam, bunun heves olduğunu sanmıyorum.
Ben zorluk çekmeden, gerilmeden saçlarımı savurarak istediğimi giyerek yaşamak istiyorum. Şu anda heyecanlıyım çünkü üniversiteye gittiğimde şimdiki kadar gerilmeyeceğim ve her istediğimde öyle çıkacağım. Temelli açılamasam da şimdikinden daha özgür ve daha mutlu olacağımı biliyorum. Ailem o kadar sığ ki kendi paramı kazanıp kendi hayatımı kurana kadar buna izin vereceklerini sanmıyorum. Daha yolum olsa da bunun için direneceğim.