Merhaba, bu uygulamayı çok geç fark ettim, ama benimle aynı hisleri paylaşan insanların olduğunu, birlikte bir şeyleri aşmaya çalıştığımızı bilmek biraz da olsa iyi hissettirdi. Ben 8. sınıfta kapandım. O zamanlar bir hevesle kapanmıştım, ama kendi isteğimleydi. Zaten annem kapanmamı istiyordu. Aklımda kalan tek şey, eğer kapanmazsam bana yeni kıyafetler almayacağını söylediğiydi. Bu yaşıma kadar başörtüsü konusunda hiç rahatsız hissetmedim. Hakkıyla takabilmek için elimden geleni yapıyordum. Şu an 20 yaşındayım, ama eskisi kadar rahat hissedemiyorum. Bu yüzden ne dışarı çıkasım geliyor ne de yeni kıyafetler alasım. Yapmak istediğim birçok şeyi bu yüzden erteliyorum.
Maalesef bir keresinde annemle bu konuda konuşmayı denedim, ama bana bunun şeytanın işi olduğunu ve eğer sabredersem geçeceğini söyledi. Tam olarak bir senedir sabrediyorum ve hala aynı süreçteyim. Artık kendim gibi hissedemiyorum ve mutsuzum. Bu süreç ne zaman sona erecek ve istediğim şekilde yaşayabileceğim? Bilmiyorum, çünkü böyle bir şey olursa büyük ihtimalle çok büyük sorunlar yaratacak, ama değeceğine emin olana kadar cesaret gösteremiyorum. Keşke beni olduğum gibi kabul edebilselerdi. İstediğim şeyin yanlış olduğunun da farkındayım, ama zorla hiçbir şey olmuyor. Gerçekten içinden gelerek başörtünü takamıyorsan takmanın ne anlamı var ki?
Önemli olan kalben hissetmek değil mi zaten? Keşke bu duyguyu hiç kaybetmeseydim de diyorum bazen. Çok denedim, gerçekten bir şey değişmiyor. Mutsuzum, annem bunu görmesine rağmen göz yumuyor ve bu berbat bir his. Umarım benim gibi olup da başarabilenler ve hayatını istediği gibi yaşayabilenler vardır.