Merhabalar öncelikle,
Benim hikayemi nasıl bulursunuz bilmem ancak şu dönemde cesarete ve desteğe fazlasıyla ihtiyacım olduğunu biliyorum sadece. Açılmak istiyorum. Hem de çok fazla… Ama korkuyorum. Ailem tarafından dışlanmaktan, beni hor görmelerinden, yeniden kısıtlanmaktan… Başımdaki örtünün beni kendimden nefret ettirdiğini, özgüvenimi kırdığını o kadar çok üzerimde hissediyorum ki… Dışarı çıkmak için hazırlanıp aynaya her baktığımda kendimi sevmediğimi fark ediyorum… Görünmez oluyorum, görünmez hissediyorum kendimi bu yüzden. Mesela olmak istediğim arkadaş grubuna sırf dış görünüşten dolayı katılamamak (onlar öyle görmese bile öyleymiş gibi hissetmek) ya da insanların seni belli bir siyasi görüşe layık görmesi, bağnaz, yobaz olduğunu düşünmesi ve dışlanmanın kaçınılmaz olması… Önyargılarından kurtulmak istiyorum nefret ettim artık. Zaten kendinle cebelleşirken bir de toplumun seni böyle itmesi. Hiçbir şeye ait hissedememek… Özgüvensiz, ötekileştirilmiş bir mutsuzum.
Ailem konusunda ise beni kısıtladıkları ve özgürlüğümü kesinlikle hiçe saydıkları seneler olmuştu hala da devam ediyor. fazlasıyla psikolojik şiddete maruz kaldım. Tekrardan, bu sebeple abim ve annemin bana baskısına dayanamayacakmışım gibi hissediyorum. Saçlarım görünür olduğunda abim kızar bağırır bana. Bu bile yeterince kötü hissettiren bir şey. Bir keresinde ablam babama benim açıldığımda nasıl tepki vereceğini izin verip vermeyeceğini sordu. Babam ise kendisi bir birey, nasıl isterse öyle yapacağımı söyledi benim neyin günah neyin haram olduğunu zaten bildiğimi belirtti. Babam tepki verir gibi hissediyorum yine de bu cümlelere nazaran. Ama anneme söylediğimde kesinlikle orospu olacağımı düşünecektir. Açık giyinmek istediğimde daha da üzerime gelecektir… Abimle bir olup özellikle. Abim çakma muhafazakardır bu sebepten ötürü dinle alakalı şeyleri umursamasa bile tepkisini alakasız şekilde büyütür ve bağırır çağırır, kısıtlar ve beni yok sayar bu duruma eminim. Ve ben cesaret bulamıyorum. Büyük sebeplerim olmayabilir yazılanları okuyunca benimki en hafifi. Ama inanın zihnimde o kadar imkansızlaştırdım ki inandıramıyorum bile kendime, ihtimal varsa bile. Lütfen cesaret verin bana. Ben hayatıma kendi istediğim şeylerin basamaklarından devam edeyim yoksa benim cesaret alabileceğim kimsem yok zihnimden başka..
Comments (4)
Merhaba ben de tepkilerden çok korkuyorum herkes bana sırtını dönermiş gibi geliyor cesaret edemiyorum
öncelikle abinin bu tepkileri gerçekten dine dayanan bir kaygı içerisinde vermediğinin farkındasın açılmak asla olmaması gereken bir durum ahlaksızlık diye görüyor ve asla seni anlamaya çalışmadan tepki veriyor
babansa senin yeterli bilgin olduğunu ve kararın sana kaldığını düşünüyor, sağlıklı olan tepki bu aslında herkesin söylemesi gereken bu
bizi dini eğitimle büyütmüşler öğretmişler ve bundan sonraki karar bize ait bizim günahlarımızdan sorumlu değiller sevabı bizimse günahı da bizim
insanız yanlış yaparak öğreniriz bazı şeyleri, herkes aynı inanç seviyesinde değil aynı şeyleri hissedemiyor buna zorlanıyor sadece
bunların farkındasındır tabii ki ama yine de hayata geçirmek çok zor geliyor gerçekten seni çok iyi anlıyorum, ama seni yargılayan insanlar seni anlamaya çalışmıyor bile ve sen günün sonunda kendinle baş başa kalıyorsun, yaşayamadığın şeylerin hayaliyle kalıyorsun
belki de artık istediğini yapmış olma sana söylenen şeylere dayanmaya gücü verir, zamanla zorla da olsa onların farklı yönlerden düşünmesini sağlarsın belki de
bunlar yazması kolay ama yaşaması çok korkutan şeyler ama bir noktada kendin için bu gücü toplamalısın
sen her şeyden daha önemlisin yaşadığın hayatı sevmen gerekiyor bunun için çabalaman gerekiyor
her şey gönlünce olur umarım
sana biraz yardımcı olabilmişsem ne mutlu, kendine iyi bak
kadınlar günün kutlu olsun
Tüm zoruklara ragmen kendi olabilmiş biri olarak yalnız değilsiniz konuşmak isterseniz sc hesabım raspberrycandyy
hocam neler yaşadığınızı anlayabiliyorum yalnız değilsiniz. ne düşünürsünüz bilmem hiç de hoş olmayan bi öneri ama bazen insanlar bişeyler yapmaya mecbur bırakılır. yakın bir arkadaşım vardı ailesi kuran kursuna göndermişti yatılı. daha sonrasında da açılmasını istemedi. ailesi akrabaların ve etrafın dedikodusundan çekiniyordu ve kendi zannımca herkesin ama herkesin bu yüzden yaptığına inanıyorum. konuya geleyim. arkadaşımın baş ağrısı sorunları baş gösterdi. evde örtü takmazken daha iyiydi ama akınca resmen migren ayrıları tutuyordu. bu baş örtüsünden kaynaklı ağrıları artık DAYANILAMAZ bir noktaya gelmişti. en son bir doktora nöroloğa gitmeye karar verdi. şanslıydı ki ailesi yanında değildi. doktora baş örtüsünün migren ağrısını yada başka ağrıları tetikleyip tetiklemediğini sordu. doktor da etkiler dedi. bu sayede arkadaşım açılmak zorunda kaldı. akrabalarının soran hepsine de bu açıklamayı yaptığında çok iyi yaptığını söyleyip geçmiş olsun dediler. arkadaşım açık şuanda ve çok mutlu tüm ağrıları geçti çok şükür. umarım yardımcı olabilmişimdir.
birkaç bişey daha eklemek istiyorum. hocam gerçekten bu durumlardan kurtulmak isterseniz ve bunun için ne yapabilirim derseniz, dediğinize eminim plan yada istemekle olmuyor biliyorum çünkü zaten başka insanlar haddinden fazla şeye müdahil oluyorlar. hocam, şuan aile içinde kalır. yarın belki evlenmek istemezsiniz kim olduğuna da karışılır. çocuk istemezsiniz ona da karışılır.
benim de ailem böyle bazı açılardan. konu baş örtüsü değil ama üstümde travma bıraktıkları birsürü şey oldu sağ olsunlar. ve en sonki kavgamızdan ömür boyu çalışarak kazandığım üniversitemden alıcam dedi. gidemezsin bidaha dedi. beni af edersiniz or**pulukla suçladı annem. üç yıla mesleğim olsun da çekip gidicem asla karışamazlar diyodum hep. ki bu yüzden çalıştım sürekli. ve o an anladım ki bu kadın sonsuza kadar bunu yapacak. eşime laf edicek ne zaman çocuk dicek onu mugiydin bunu mu yedin şunu yapamazsın bunu edemezsin. hadsiz hadsiz konuşacak ve özel hayatıma beni korumakadı altında burnunu sokup her deiği kurcalayacak günlüğümü okumaya devam edecek gece ben uyurken telefonumu kurcalamaya devam edecek… bense her zaman korkup köşede ağlayacağım. konuşarak anlaşmaya çalışacağım. yokmuş öyle. hiçkimse laftan anlamıyor. aaaa annecim olur mu yapar mıyım ben öyle denmesinden anlıyor.
umarım biraz yardımcı olabilmişimdir. siteyi kullanmayı bilmiyorum iletişim bilgisi bırakmayı çok isterdim ama ara ara girip yorumunuza bakarım. haberdar ederseniz çok sevinirim
Merhaba yazdıklarını okudum ve şuanda sana bunu 2 arkadaş aynı durumu yaşamış olarak yazıyoruz. aynı ailelerin aynı konuların farklı bireyleriyiz. yaşadığın şeyi kendi içinde ne kadar küçültmeye çalışırsan o kadar çok yapmaya cesaretin olur. ailenin gözünde iyi veya kötü olman seni onların gözünde yüceltmez veya küçültmez çünkü sen bu durumu gerçekleştirdiğin zaman sen onlara nasıl saygı duyuyorsan onlarda sana zamanla istemeyerek bile olsa saygı duymayı öğrenecekler. sen kendini psikolojikman ne kadar aşağı çekersen bu durum seni iyice çıkmaz bir yola sokar. sana en basit örnek kendim üzerinden giderek vereyim. bir gece gerçek anlamda uzun zamandır istediğim bu durum üzerinde karar verdim ve yaptım. yaptıktan sonrasında ailemin hiçbirnin haberi yoktu beni eve geldiğimde öyle gördüler. bunun sonucunda evde çokk byük bir kavga gerçekleşti tahmin ettiğin üzere. bende onlara hiç sesimi dahi yükseltmeden ve ağlamadan dimdik karşılarında durarark bu tercihi ben yaptım ve siz buna saygı duymak zorundasınız dedim. ardından küslükler kavgalar herkesin yaşadığı aile durumları yaşandı. ve şuan yaklaşık 5 yıldır açığım. hayatımda kendim için verdiğim en doğru kararmış onu anlıyorum. üniyi kazandım. oraya açık gittim insanlarla tanıştım hayatımı nasıl yaşamak istiyorsam öyle yaşadım. ve sonuçlar doğrultusunda aldığım bütün kararların sonucunu kendim yaşadım. ne ailem ne arkadaşım ne başkası iyi veya kötü bunun sonuçları benim verdiğim kararlar doğrultusunda ilerdeli çükğ bu hayat benim ve senin. çünkü bu hayatı sen yaşıyrsun ve senin dışında kimse seni anlamaz. korkma çünkü hayata bir kere geliyorsun istemediğin bir bedenin içinde olmaktansa yap. ben açılmaya karar verdiğimde bu şarkıyı dinledim sen de dinle cesaret verir. evrencan gündüz la la la