Merhaba ben 18 yaşındayım ve 7. sınıfta regl olduktan sonra ailem tarafından zorla kapatıldım. İlk başta denemeye çalıştım, ama benim için çok ağır gelmişti ve dayanamayıp okulda saçımı açtım. Sonrasında her sabah bugün dayanacağım, diye saçımı kapatıyordum, ama hissettiğim özgüvensizlikten dolayı dayanamıyordum. Daha sonra artık dayanamaycağımı anladım ve evden kapalı çıkıp yolda açmaya başladım.
Bir gün okul çıkışı arkadaşımla yolda yürürken ablamla karşılaştım. Bir umut arkadaşım yanımda diye anlayış göstereceğini düşündüm, ama öyle olmadı. Bana neden kapanmadığımı, babama şikayet edeceğini söyledi. Ondan sonra çaresiz kaldım ve bir daha çıkaramadım şalımı, ama yeni ergenliğe girmenin de verdiği ekstra özgüvensizlikle baş etmekte çok zorlandım. Her gün saatlerce aynanın karşısında şalımı yapardım ve okula geç kaldığım için öğretmenlerden azar işitirdim. Şalım olmayınca sürekli farklı modeller deniyordum, yani anlayacağınız kendimi güzel hissettirecek her yöntemi denedim, ama asla şal beni mutlu etmedi.
Yeni taktığın için alışırsın dediler, ama dediğim gibi 18 yaşındayım ve hala şalı kendime yakıştıramıyorum ve şu an daha da ironiği Müslüman bile değilim. Eskiden şalla kendimi güzel hissetmediğim için sevmezdim, ama şu an daha da kötü bir durumdayım. Artık kendimle de özdeştirmiyorum, şalla bambaşka bir kişilikte hissediyorum kendimi ve bu bana çok zor geliyor. Üniversiteyi bile açıktan okutan aileme baş kaldıramayacağımı biliyorum. Şu an tek umudum iş sahibi olup tek başıma bir hayata başlamam, ama o da küçük bir umut. Bizim ailede kızlar ancak evlendiği vakit evinden çıkabiliyor.