Merhaba arkadaşlar,

Bu siteyi tam ihtiyacım olduğu zamanda keşfettim. Bazı yazıları okudum ve o kadar üzüldüm ki… Bu arada ben yabancıyım. O yüzden bazen yazma hatalarım olabiliyor. Ben 22 yaşındayım. Türkiye’ye 4 yıl önce geldim. Ailem aşırı dindar bir aile. Annem çarşaflı, babam da dine çok bağlı. 2 sene önce açılma konusunu düşünmeye başladım. 2 sene hep aklımdaydı. Ta bu sene açılmak istediğimi ve kapanmak istemediğimi fark ettim. Hep düşündüm, ailemle konuşsam ne yaparlar diye. Aşırı korkuyorum çünkü babam pantolon giymemi istemeyen bir insan. Nasıl açılmama izin versin ki… Bir de sinirli bir insan. Yani fiziksel şiddetten de korkuyordum. Bizim akrabalarda hiç açık kuzenim yok ve bu konuyu daha çok zorlaştırıyor. Söylersem Mısır’a geri götürür mü ya da okuldan alır mı diye sürekli düşündüm. Her gün zorla başörtüyü takıp çıkıyorum. Bana yük gibi geliyor, aşırı mutsuz oluyorum.

Bir gün dedim, artık ben ailemle konuşayım. Kaygıdan uyuyamıyordum. İlk anneme söyledim, aşırı üzüldü. Karnı ağrımaya başladı baya. Saçmalama, dedi. Böyle bir şey olmaz, dedi. Sonra dini konuşmaya başladı. Sen Allah’tan korkmuyor musun, falan… Akşam babam geldi, söyledik. İlk söylediğimiz anda kalkıp dövecekti beni, annem tuttu. Sonra sakin konuşmaya başladı. Dini konuştu yine. Sana yük geliyorsa evde otur hiç çıkma falan diyordu, okuma diyordu. Daha daha çok soğudum. İstemiyorum artık ne yapacağımı bilmiyorum. Konu kapandı sanıyor, ama hala istemiyorum. Çok uzun yazdım ama içimi dökmek istedim.