Merhaba. Ben 20 yaşındayım ve 6 senedir tesettürlüyüm. Bu 6 senenin bir gününde dahi bunu gerçekten istediğim için yahut da dinim için yapmadım. Hatta ben daha o yaşlardayken örtünmenin bir tercih olmadığını ve her kadının bir yaştan sonra kapandığını sanıyordum. Ailemdeki herkes kapalıydı; ablam, kuzenlerim, teyzelerim, halalarım… Dolayısıyla bunu düşünmem doğaldı aslında.
Annem benim kendi isteğimle kapandığımı düşünüyor, bunu da herkese övüne övüne anlatıyor. “Ben hiç kapan demedim, kendi isteğiyle kapandı.” 14 yaşında hangi çocuk dini hakkında bu kadar bilgiye sahip olup gerçekten rızasıyla kapanmak ister ki? Annem bana hiçbir zaman kapanmak istiyor musun diye sormadı. Sadece ne zaman kapanacaksın diye soruldu hep.
Aslında annem bağnaz, dindar biri değil. Ama tesettür sanki dinin tek emriymiş ve kesinlikle yapılması gerekiyor gibi düşünüyor. Küçükken 7-8 yaşlarındayken şortlarımı elbiselerimi çorapsız giymezdim. Annem de çorapla giyeceksen almam derdi. Hevesimi alayım diye çünkü büyüyünce giyemeyecektim. Ben bacaklarım kalın olduğu için o yaşta bile bakışlardan rahatsız olduğum için çorapla giymek isterdim. Annem de çok terbiyeli olduğum için bunu yaptığımı düşünürdü.
Ben artık bu durumdan çok sıkıldım. Aslında buraya yazma sebebim anneme nasıl söyleyebileceğim hakkında fikir almak. Babam konusunda sıkıntı çekmeyeceğimi düşünüyorum. Kendi tercihi der ve çekilir sanırım. Ama annemin ne tepki vereceğini kestiremiyorum. Oturup beni dinleyebilir de, orospu mu olcan başımıza diye bir tepki de verebilir. Bu sözleri duymaktan korkuyorum aslında o yüzden bunca zamandır söyleyemedim ama gerçekten canıma tak etti artık. Anneme nasıl söyleyebilirim, çevremdekilere akrabalarıma karşı nasıl tavrım nasıl olmalı sizce?