Herkese merhaba, ben A***.
14 yaşındayım. Dört yıldır kapalıyım ve üç yıldır da ferace giyiyorum. Bu yazıyı yazıp yazmamak konusunda kararsız kaldım ama en sonunda ne olursa olsun diye düşündüm.
Buradaki neredeyse herkes gibi benim ailem de İslamcı bir aile. Anaokulu olarak kuran-ı kerim öğretilen, sanırım ‘sübyan’ denilen bir okula gittim. Hiçbir zaman okumak istemediğim ve kaçtığım halde bana zorla kuran okutuldu. 5 yaşındaki bir çocuk anaokulundan kaçmak ister mi? Ben istiyordum çünkü orada İslam hakkında öğrenmek istemediğim bir sürü şey zorla öğretiliyordu. Hatta okula gitmemek için dolaba saklandığım da oldu. Her neyse.
10 yaşında kapanırken çok istekliydim. Ama bu istek sizce neden olabilir ki? Elbette ailemin bana sürekli bunu dayatması, bunu övmesi, örtünmeyenlerin cennete gitmemesi gibi zırvalar yüzünden. Her zaman içten içe açılmak istemişimdir. Cennette açık olacağımı, güzel bir elbise giyip dışarıda dolanacağımı hayal ederdim. Şu an bunun cennet denen insan uydurması yerde değil de bu dünyada olmasını istiyorum.
Neyse, fazla gereksiz konuştum. Şimdi asıl konuya gelmek istiyorum. Annem ve babamın arası uzun zamandır bozuk. Bunun sebebi babamın yobaz bir pislik ve iğrenç bir insan olması. Birkaç hafta önce de babamın bizi kovması sonucu evi terk ettik ve anneannem ile dedemin evine geldik. Benim dedem çok Müslüman olduğu halde (Örneğin: Benim, EVİN İÇİNDE pantolon giymeme karışır.) Kadınlarla gezmeyi pek bilen, her bir haltı yapan bir adamdır. Bu yanına taşındığımız dedem. Öbürü ise kadınların okumasına bile karşıdır. İkisinden de ayrı ayrı nefret ediyorum.
Eveet geldik şimdi asıl olaylara. Ben ateistim. Ateist olalı çok zaman olmadı ama dinden çıkalı uzun zaman oldu. Ayrıca biseksüelim. Ve ailem de tahmin ettiğiniz gibi koyu homofobik.
Başörtüden gerçekten nefret ediyorum ve kendimi iğrenç hissettiriyor. Açılmak istiyorum. Fiziksel veya psikolojik şiddet beni hiçbir şekilde korkutmuyor. Ancak telefonumun elimden alınması ihtimali var ve bu beni gerçekten korkutan tek şey. Çünkü her şeyi bu cihazla yapıyorum ve eğer telefonum olmazsa hiçbir şeye bağlantım yok. Aileme 18 yaşına gelene veya üniversiteyi bitirene kadar biseks ve ateist olduğumu söylememeye karar verdim. Ama ben açılmak istiyorum. Gerçekten çok istiyorum. Feraceye her baktığımda midem bulanıyor. Kendimden nefret ediyorum. Bir yıl sonra kimlik için fotoğrafım çekilecek ve ben o fotoğrafta simsiyah bir başörtüyle durmak istemiyorum. Annem değil ama dedem beni çok korkutuyor. Annem belki saygı duyabilir, bir ihtimal. Ama dedem onun fikrini değiştirir diye çok korkuyorum. Çünkü annem dedemi iğrenç bir insan olmasına rağmen çok önemsiyor.
Bu arada içimi dökmek için bir olayı daha anlatmak istiyorum. Geçenlerde babamın babası, karısı ve babam buraya geldiler. Bu arada babamdan da nefret ediyorum onunla hiç görüşmeyeceğim ileride. Her neyse. Babamın babası okuyanların orospu olduğunu, yoldan çıktığını ve okumanın ona ters olduğunu söyledi. Bu da beni çok rahatsız ediyor. Sırf okuduğum için açıldığımı düşünmelerini istemiyorum.
Baba tarafı da anne tarafı da beni potansiyel orospu olarak görüyor. Teyzem 4 yaşındaki kızına ablanın yanına gitme onunla video izleme diyor. Hem de benim yanımda 🙂 Müzik dinlediğim için benden nefret ediyorlar. Beni daha kötü hissettiren şey ise anne ve anneannemin sürekli onları utandır demesi. Bunların hepsi beni sıkıyor.
Neyse, artık sona geldim sayılır. Size bir şey sormak istiyorum, buradan İzmir’e taşınma ihtimalimiz var. Ama bu çok zor gibi geliyor. Yani uzun süre daha burada, dedemle yaşayabilirim. Sizce 14 yaşımın sonuna doğru feraceyi çıkarıp zamanla mı açılayım, yoksa 15 yaşımda tamamen mi açılayım? Ya da ekonomik özgürlüğümü alana kadar bekleyeyim mi? Veya başka bir şey? Dayak yerim büyük ihtimalle, psikolojik şiddete de uğrarım. Hatta okuldan alınmam bile mümkün. Ama ben başörtüyle yaşamak istemiyorum. Lütfen görüşülerinizi benimle paylaşır mısınız?
Comments (3)
Selam. Nasılsın? Ben şuan 15 yaşındayım ve tahmin edebileceğin üzere benzer sorunlara sahibiz. Son 2 yıldır da agnostiğim. Şahsen ben ekonomik özgürlüğümü elime alana kadar beklemeye karar verdim. Planlarıma göre bu üniversite zamanlarımda olacak, çünkü okurken bir yandan da çalışmayı düşünüyorum. Bu yoruma cevap verirsen ve istersen sana instagramımı vere bilirim. Sohbet eder, dertleşiriz. <3
Ben başörtülü birisi değilim ama kendi ailem de yaşadığım çevre de oldukça yobaz. Çok direndim kapanmamak için, çevrem sürekli aileme laf etse de ailem bunun vebalini almak istemedi. Diğer insanlar gibi etek giymiyorum ya da makyaj yapınca ailemden tonlarca laf yiyorum ama en azından biraz da olsa özgür hissediyorum. Fakat dediğim gibi çevrem çok yobaz olduğu için senin durumda olan çok tanıdığım var. Kuzenim 11 yasinda çarşaf giydi ve okuldan alındı, capcanlı olan kız ne dışarı çıkmak istiyordu ne de gülüp eğleniyordu artık. Sonra ailesi durumu hakkında çok endişelendiği için bizim de zorumuzla çarşaftan çıktı ve tekrar okula gitmeye başladı. O da kapalı olmak istememesine rağmen direkt açılmayı göze alamadı, yavaş yavaş ailesine kabul ettirmeyi seçti. Öbürü de arkadaşım. Ailesi inanılmaz yobaz ve sertti. Ortaokuldan üniversiteye kadar kapalı gezdi. Fakat üniversitede açıldı. Çok sevdiğim güzel arkadaşımı tanıyamadım bir an. Çok mutluydu ve ilk defa kendisi gibi hissettiğini söylüyordu. Tavsiye vermem uygun olur mu bilmiyorum ama bu örnekleri vermek istedim. Herkesin aile yaşantısı farklı oluyor. Fakat fiziksel şiddet uygulanma ve okuldan alınma ihtimalin varsa lütfen biraz daha sık dişini. Okul senin altın bileziğin. Dedeni ikna edebileceğini sanmıyorum ama dedenin evinden ayrildiginizda şansını deneyebilirsin. Annene durumunu anlatırsan ikna olabilir. Ferace giyerken mutsuz hissediyor olabilirsin, senin için de çok zor bu durum. Rol yapmak da ağır geliyor olabilir ama lütfen gelecek yılları düşünerek güçlü kalmaya devam et. Güzelliği kendi içinde yaşatıyorsun, umarım bir gün hissettiğin gibi görünmeyi başarırsın 💙
Selam, 16 yaşındayım. Benzer şeyler yaşadım. Şu an başörtü takmıyorum ve ailem ateist olduğumu biliyor ama çok zor şeyler yaşadımz hem fiziksel hem psikolojik olarak kalıcı izler bıraktı bu durum bende. Bence alıştıra alıştıra açılsan daha iyi olur. Onlara açılmak istediğini hissettir. Tepki verseler de bekledikleri bir şey olur en azından. İstersen twitter üzerinden iletişime geçebiliriz.