Merhaba, ben 23 yaşındayım. 11 yaşında tesettüre girdim. Ailem, gir diyebaskı uygulamadı ama zamanı geldiğinde kapanmamı dile getiriyorlardı. Bunun dışında çevremde ve ailemde yaşıtlarım içinde açık olan tek ben vardım ve sürekli baskı uygulandı. Bu yüzden 11 yaşında kapandım. Kendimi tuhaf hissettim, ama ailemde herkes kapalı olduğu için benim de kapalı olmam gerektiğini düşündüm. Çocuktum ve ailede kimse tesettürün önemini anlatmıyordu. Sürekli başını ört, tişört giy gibi şeyler söyleniyordu, ama hiçbir zaman bunu Allah rızası için yaptığımı düşünmedim. Yaklaşık 2-3 yıldır açılmak istiyorum, ama annemleri bildiğim için söylemeye cesaretim olmuyordu. Bu sebeple yavaş yavaş kıyafetlerimi kısalttım, saçımın önünü göstererek şal yaptım, ama yine yapamadım.
1 sene önce bir cesarete geldim ve açılmak istediğimi söyledim. Annem çok büyük tepki gösterdi, ağladı, sütümü helal etmem falan dedi. Benim için yaptığı şeyleri söyledi. Bu hali beni üzdü, çünkü manipüle edildiğimin farkında değildim. Bir sene daha bekledim, ama artık ruhen o kadar yoruldum ki kaldıramıyorum. Bir hafta önce artık oturduk konuştuk, ama hiçbir zaman normal konuşabildiğim bir ailem olmadı. Kendi doğrularına tersse bağırıp çağırıp tehdit ediyorlar. Ben açılmak istediğimi söylediğimde, annem bağırarak “Sen küçücükken geceleri uyumazdım, sana ne emekler verdim” diye ağlayarak beni manipüle etmeye çalışıyordu. Bu sefer inanmadım, sustum, sesimi çıkartmadım.
Bir gün sonra başımı açıp işe gitmek için evden çıkacaktım, annem gördü, kapıyı kapatıp kilitledi, anahtarı aldı, beni göndermedi. Bana işten çıkmamı, bir yere göndermeyeceklerini söylediler. Bunların hiçbirisini umursamadım, ama işten çıktığım zaman borçlarım kalacaktı, bildiğim için alttan aldım yine. Bir gün sonra kapalı gitmeye devam ettim, ama hiç mutlu değilim. Doğru düzgün yemek yemiyorum, gülemiyorum, sürekli ağlamaklıyım. Eve geliyorum, yatağa giriyorum, sabaha kadar çıkmıyorum. Bir haftadır bu şekilde devam ediyor. Mutlu olmadığımı bildikleri halde, bir yanıma gelip bir şey dediklerini görmedim. Ben çok yoruldum. Aklımdan sürekli ya bu evden kaçma isteği geçiyor ya da hiç istemediğim intihar düşüncesi… Ne yapmalıyım bilmiyorum, ama hiç iyi durumda değilim. Bana fikir verebilecek birisi var mı?