Merhaba. Ben 10. sınıfa geçerken, babam okula açık gitmemden hoşnut olmadığı için kapandım. Başta ben kendi isteğimle kapanmış olduğumu sanıyordum, ama aslında annem ve babam yüzünden kapandım. Hiçbir zaman babama karşı çıkmadığım için kapanmanın kendi isteğim olduğunu sanıyordum ve babamı medeni biri gibi ya da bana hep destek veren biri gibi sanıyordum, çünkü daha önce kendi fikirlerimi hiç savunmamıştım. Açıkken de ben ne zaman aynanın önüne geçsem ya da dışarı çıkmak için hazırlansam sürekli saçma sapan yorumlar yapıyordu, bana ters ters bakıyordu. Sonra artık canıma tak etti, ben de kendi isteğimle kapandım. 2 yıldır da kapalıyım, maalesef.
Geçenlerde anneme açılmak istediğimi söyledim ve o dedi ki yok vesvese, şeytan falan sonra babama söyledim ve o kadar saygılı konuşmama rağmen bana bağırdı ve en sonunda ben merakımdan sordum, “Eğer açılırsam ne olur?” diye, ve bana dedi ki “Eğer açılırsan seni okuldan alırım.” Bana “orospu muamelesi” yaptı sanki, benim aklımda bir erkek varmış, ben onu etkilemek istiyormuşum ve bunu çok ağır bir şekilde söyledi. Yok, eğer bir baba kızının açık bir şekilde dolaşmasına izin verirse domuz gibi olurmuş. Bu da galiba hadismiş, ve bir daha böyle bir düşünce sakın aklından bile geçmesin falan diye saçmaladı.
Ben o gün çok ağladım. Asıl sorun ne biliyor musunuz? Ben Müslüman bile değilken neden kapanmak zorundayım? Tabii ki bunu babam bilmiyor, yoksa bana ne yapacağını çok kestiremiyorum. Ben üniversiteye gidince açılmayı düşünüyorum, bunu da babama söylemem hiçbir zaman. Zaten bu iki yıl boyunca o babasını çok seven kızın kalbi yeterince kırıldı, artık babama tahammül bile edemiyorum bazen. Tek bir pişmanlığım var, o da şu keşke kendimi üniversiteye kadar dizginleseydim de küçük kız kardeşime (12 yaşında daha) sırf ben açılmak istiyorum diye onu da zorla kapatmak için zorlamasalardı.
Eğer bunu okuyan bir anne ve baba varsa, şunu bilsin: Hiçbir çocuğa zorla bir şey yaptıramazsınız. Bu, onu sizden uzaklaştırmak dışında bir işe yaramaz.