Merhaba, 36 yaşında İlahiyat mezunu bir öğretmenim. 14 yaşındayken babamın baskısıyla, okutmamakla ve saçlarımı kazıtmakla tehdit etmesi sebebiyle zorla İmam Hatip’e gönderildim ve kapandım. İmam Hatip Lisesini hiçbir zaman sevmedim, hiçbir zaman alışamadım, okul arkadaşlarımı da onların dünyasını da sevmedim.
Daha sonra İlahiyat kazandım. İlahiyatı aksine çok sevdim. Orada çok şey öğrendim. Kur’an’ı anlamanın tek bir yolu olmadığını öğrendim ve bunu çok düşündüm orada. Neyse, fakülteyi çok severek okudum. Sonra öğretmen oldum. Uzun yıllardır başörtüsünü çıkarmak istiyorum. Evliyim, eşim muhafazakar biri değil. Hatta pek inançlı da değil. Seküler diyebilirim. Ancak sonradan açılan kadınlardan pek hoşlanmıyor. Başörtüsüne dini bir şey olarak değil ama geleneksel bir şey olarak bakıyor. İnanmıyor olmasına rağmen açarsam insanların neler konuşacağını düşünüp rahatsız olabilir. Bunu nasıl aşacağımı bilmiyorum.
Şunu da söylemeden geçemeyeceğim, başörtüsüyle kendimi çirkin bulamıyorum. Hatta başımı açsam bile aynı kıyafetleri giymeye devam edeceğim muhtemelen. Ne tuniğimin boyu ne eteğimin boyu değişmez büyük olasılıkla. Çünkü bu giyim tarzı hayatımın bir parçası zaten. Açılmak istememin sebeplerini birazdan açıklayacağım.
Ancak daha büyük bir sorunum var. O da babam. Eğer açılırsam beni evlatlıktan reddedebilir veya bir anda şak diye kalpten de gidebilir. Eşimle böyle bir karar alsam bile bunu babama söyleyebilmem bile büyük bir dava olur. Çok çaresiz ve sıkışmış hissediyorum.
Açılmak isteme sebeplerime gelince, dünyaya bakışımla ilgili bir çok konuyla başımdaki örtü çelişiyor. Kendimi iki yüzü hissediyorum. Başörtüsü başımda bulundukça dini hassasiyetlerimi daha çok kaybediyorum. Çünkü içimdeki öfke artıyor. En önemli sebeplerinden biri de başörtüsünün bu kadar, böylesine siyasi bir sembol haline getirilmesinden rahatsızlık duyuyorum. Sanki her başörtülü onların tarafında olmalıymış gibi algı hallerinden rahatsızlık duyuyorum. Muhalif tek bir söz söylediğimde “Nankör başını onlar sayesinde örtebiliyorsun.” yorumlarından çok sıkılıyorum. Öyle işte…