Merhaba, özgürlük mücadelesi veren, vermiş tüm güzelliklere…
Ben, aslında hikayemi anlatmaya değil de, biraz içimi dökmeye geldim. Çünkü hikayem pek farklı değil sizinkinden. Baskıcı bir aile, olmayan ekonomik özgürlüğüm ve zorla kapanan ben…
21 yaşındayım. Üniversite okuyorum ailemin yanında, ne yazık ki başka bir şehir olmadı, neyse buna üzülmeyi artık kenara bıraktım. Ne diyordum, içimi dökeyim.
Ben, er ya da geç kendi paramı kazandığımda, beni tehdit edebilecekleri bir unsur kalmayacak ve özgürleşeceğim. Bunu biliyorum. Kendimi öldürmüyorsam bu özgürlüğün nasıl bir şey olduğunu bir kere de olsa tatmak istediğimdendir. Bu konuda umutsuz değilim ama gel gör ki insan yine de kendini tükenmiş hissetmekten alıkoyamıyor. Üzülüyorum, hakkını vererek yaşayamadığım yıllara çok üzülüyorum. Bir daha lisede olmayacağım, üniversitede olmayacağım, mezuniyetlerim tekrar yaşanmayacak, bir daha bu yaşlarım gelmeyecek… Bir gün özgürleşeceğim ama ileride bugünlerin fotoğraflarına bakmayı içim kaldırmayacak. Zaten pek fotoğraf çekildiğim de yok, insan aynaya bile bakmak istemezken neden anı biriktirmeye çalışsın ki?
Hayatımda başörtüsü yüzünden yaşayamadığım o kadar çok şey var ki, hangisini sayayım cidden bilmiyorum. Bazen çok yoruluyorum, bitsin istiyorum. Bazen umut doluyorum ama bugünlerimin içimde ukde kalacağını biliyorum. Ben 21 değil de 71 yaşında bile olsam yaşayamadığım gençliğim, çocukluğum kalbimde bir yük olarak kalacak.
Çoğu zaman ileride yaşarsın diye kendimi teselli etmeye çalışıyorum ama bir yanım bazı şeylerin asla geri gelmeyeceğinin bilincinde. Bunun için ağlamaktan başka elimden bir şey gelmiyor. Sanki, ben özgürlüğüme kavuştuğumda artık bir anlamı kalmamış olacak gibi geliyor. Hayatımın baharı ben bir kafesin içindeyken yaşanmış da, sonunda kafesten çıkabildiğimde mevsim çoktan kışa dönmüş olacak gibi hissediyorum.
Bir şeylere geç kalmışlık hissi peşimi bırakmıyor, bazı gecelerde ağlamaktan yorulup uyuyakalıyorum. Rüyalarımı seviyorum, genelde rüyalarda özgürüm. Hani derler ya “Rüyalar başka evrenlerdeki versiyonumuzun hayatının yansıması” diye. Rüyalarımdaki kendimi kıskanıyorum, gerçekten. Keşke yer değiştirebilsek, ben bu evrenden çok sıkıldım…
Comment (1)
Aynı hisleri paylaşıyoruz. Ben de 21 yaşımdayım ve geçmişimin yaşanmamışlıklarıyla ara ara kahroluyorum. Benim gibi biriyle konuşmak iyi gelirdi. Mail hesabım [email protected] kendine benzer biriyle dertleşmek istersen içini dökebilirsin. Güçlü kal.