Merhaba, ilk olarak 13 yaşında olmama rağmen kendimi burada bulacak kadar beni delirten ailemden bahsedeceğim. Şu an 13 yaşındayım, fakat annem ve babamın yobaz, medenilikten uzak, saçma sapan görüşlerini saçma bulmaya 10 yaşımda başladım.
10 yaşındayken ailem beni manipüle ettiği için annem ve babamın (özellikle annemin) dediği her şeyi kuşkusuz kabul ederdim. 11 yaşında sorgulamaya ve 12 yaşında artık bu düşüncelerin normal bir insanın kabul edemeyeceği düzeyde boktan ve saçma olduğunu kavradım. Şu anki yaşımda bununla kendi içimde mücadele etmeye çalışıyorum.
Biraz anne ve babamın (?) düşüncelerinden bahsedeyim. Öncelikle annem dediğim kadından bahsedeceğim. Annemi bir yandan seviyor, bir yandan da nefret ediyorum. Annem bir sorunum olduğunda bana kucak açar, bazen de az da olsa sever. Fakat görüşlerimi ona sunarsam, bu küçücük ilgiden bile mahrum kalacağımı bildiğim için anneme konusunu açmadım. Annem dinine bağlı ve dindar biri. Dindardan çok kulaktan dolma bilgilerle hayatımı mahveden biri. Mesela kendisi sadece Ramazan Bayramı gibi özel günlerde namaz kılar ve ibadet eder. İslam’ın şartlarından çok öteki konularda beni kısıtlar. Mesela bana sadece Ramazan’da namaz kılmamı söyler ve Ramazan bittiğinde ne o ne de ben namaz kılarız. Annem bununla ilgilenmez. Fakat küçük bir ayak bileğimi gösteren bir pantolon giysem, evde kavga kaos çıkarır. Neden böyle bilmiyorum, düşünceleri çok saçma. Mesela geçen gün AVM’de normal crop pantolon kombinlemiş bir kız gördü ve kıza belayla birlikte küfür etti. Neden bunu yaptın diye sorduğumda “Neredeyse çıplak gezecek, böyle çıplaklar ülkeyi yok ediyor. Bir de Türkiye’de özgürlük yok diyorlar, bunlar fazla özgür, bunların kısıtlanması lazım, iyice azıttılar” dedi. O an öyle bir sinir oldum ki, kıza böyle diyorsa ben giysem kim bilir ne yapardı. Din işlerini siyasete katan, şeriat gelsin diyen bir yorgan kılıfına bile cinsiyet koymaya çalışan biriyle yaşıyorum aynı evde.
Mesela benim giydiğim hiçbir cinsiyeti temsil etmeyen, herkesin giyebileceği unisex bir t-shirt, aynı t-shirti erkek birinde görünce “İşte bunların hepsi cinsiyetsizleştirip LGBT’ye özendirmek için. Bir kadınla bir erkeğin aynı kıyafeti giymesi normal değil” diyor. Hani bunu birine söylesem, o da bana “İnşallah kurtulursun” diye dua ederdi. İslam’ı sevmeme rağmen, bu düşünceleriyle beni İslam’dan soğuttu ve kendinden de nefret ettirdi. Bu kadar yobaz olmasına şaşırıyorum. Yani olan bana oluyor. Bir gün çıkıp istediğimi giymek istediğimi, her şeyin bir cinsiyeti olmadığını, pembe rengi erkeklerin de sevebileceğini söylesem, dövülüp evden atılmaktan korkuyorum.
Voleybola gidiyordum, geçen yaz orada herkes voleybol kıyafeti ve dizlik giyerken, ben yaz günü eşofmanla gidiyor ve terliyordum. Anneme voleybolun bir kıyafeti olduğunu ve onu almamız gerektiğini söylediğimde “Biliyorum ben onu, bacaklarını açıyorlar, sen de çıplak dolaşmak istiyorsun anladım” dedi.
Üzüntüden çok sinir vardı içimde. Neden bu kadar geri kafalı olmak zorunda? Gene bir AVM’de bir kızla annesinin şort baktığını ve annesinin kızına “Çok yakışmış kızım hadi alalım” dediğini duydum. Orada ağlamamak için kendimi zor tuttum.
Anne, neden en azından benim kararlarıma saygı duyan ve kararlarım hakkında söz söylemeyen biri olmadın? Bu görüşleri beni her geçen gün bitiriyor. Çok cahil, yaşaması bile mucize bence. Bir an önce ondan kurtulacağım günü bekliyorum.