Her şey daha 7. sınıfın yazındayken, annemin “Hadi kapalılık yaşın geldi” demesiyle başlamıştı. O dönemler zaten 3 sene üst üste yatılı Kuran kursuna gittiğim için pek sorun teşkil etmiyordu, ama yine de pek içimden gelmiyordu. Saçlarımın rüzgarda sallanmasını çok seviyordum, fakat bir gece annemin yanıma gelip “Eğer yarın itibariyle tesettüre girmezsen, okul hayatın biter” demesiyle bu hayalim de çöp olmuştu. Daha 7. sınıf öğrencisi bir çocuk için büyük bir tehditti çünkü okul benim en sevdiğim yerdi, arkadaşlarım vardı ve bunlar için tamam deyip kapandım.
3 sene boyunca hep ailemin istediği mükemmel kız çocuğu olmuştum. Ama 9. sınıfın yazında dayanamayıp anneme gittim ve açılmak istediğimi söyledim. Babam duyunca hiç umursamadı, her zamanki tavrı olduğu için şaşırmadım, ama annemin “Eğer açılırsan, sana annelik hakkımı helal etmem” demesi beni sarstı. Fakat ciddi olmadığını bildiğim için “Ne istersen onu yap” dedim ve tesettürden çıktım.
Bu kararım için inanın kaç gece uyumadım, düşündüm. Karşılaştığım zorbalıklar, yediğim laflar, hakaretler kaldırabileceğim düzeyde değildi. Bu sene 10. sınıf oldum ve daha yeni yeni dışarı tek çıkmaya başlamıştım. Her şey benim için o kadar eşsiz geliyordu ki, ama annem hep yaptığı gibi hevesimi kırdı, liğme liğme etti beni. Eğer bir kızınız varsa ya da bir kızsanız, bilirsiniz, hepimiz bir şeyleri heves ederiz. Ben de arkadaşlarımın giyim tarzlarını çok heves ediyordum, yaptıkları makyajları, tırnak süslerini vesaire. Anneme bu fikirlerimi söyleyince “Orospu olup çıkma başıma” dedi. Ne kadar üzüldüm anlatamam, ama istiyordum ve bir seferliğine arkadaşımdan cropunu alıp giydim, sadece 3-4 saatliğine. Telefonumdan çekildiğim fotoğrafları görünce öyle küfürler etti ki, “Sokak orospususun sen, kaşarsın, eskortsun” tarzı. İkimizden birinin hatalı olduğunu biliyordum, ama kendime bakınca anlam veremiyordum. 15 yaşındaki bir kız çocuğu bunlardan başka neyi heves edebilirdi ki? Haksız mıyım, lütfen fikirlerinizi belirtin.
O olaydan sonra 1 ay telefonumu aldı annem. Bu süreç içinde babama, annemle konuşmasını hep söyledim, ama “Ben karışmıyorum, ne haliniz varsa görün” deyip kenara çekiliyordu. Hep böyle sürdü. En son 2 ay önce annem erkek arkadaşıma ‘sevgilim’ diye yazdığım mesajı gördü ve hayatım bitti diyebilirim o an itibariyle. Yediğim tokatların, küfürlerin, cezaların haddi hesabı yok. Bir anne kızına selam merhaba der gibi “orospu” der mi ya? Eğer orospuluk yapmış olsam kabul ederdim, ama hep küçük heveslerim vardı: Giyinmek, süslenmek, güzel hissetmek… Ama her zaman her şey hayal olarak kalacak.
O olay yüzünden okula da yollamadılar, devamsızlıktan kaldım. 10. sınıfı tekrar okumak istiyorum, ama annem yollamayacağını, yollarsa yine “orospuluk” yapacağımı söylüyor. Umarım en yakın vakitte kurtulurum, bazen ölmeyi bile düşünüyorum. Eğer orada bir Tanrı varsa, umarım beni haklı bulur ve sahiplenir. Okuduysanız minnettarım, hoşça kalın.