Merhaba. ben E. Sadece 13 yaşındayım. Buradaki çoğu kişi gibi ben de dini baskıyla büyüdüm ve büyümeye devam ediyorum. Baba tarafım doğulu ve inanılmaz derecede dindarlar. Hepsi tarikat üyesi. Benim babam ailesinin diğer üyelerine göre en az dindar olanı ama buna rağmen yaşadığım baskı tarif edilemez. Babamın babası kadınların okumasına karşı, erkenden evlenip kocamıza hizmet etmemiz gerektiğini düşünüyor.

Ailede sadece benim annem ve yengem okuyor. Yengem eğer babamın babasının onların okuduğunu öğrenirse o adamın yaşayamayacaklarını söylüyor. Yine de onu nasıl bu kadar sevebiliyor anlamıyorum… Hiç unutmam, ortaokulda sınavına girdiğim imam hatip okulunu kazanınca babamın babasıyla babam kavga etmişlerdi. (Dedem olarak görmüyorum o adamı, o yüzden böyle hitap ediyorum.)

Her neyse. 6 yaşımdan beri “Büyüyünce kapanacak mısın?” diye sormaya başladılar. Her seferinde istemediğimi söylüyordum, gülüyorlardı ve kapanacağımı söylüyorlardı. Asla istediğimi giyemedim. En basitinden, kısa kollu giymem yasaktı. 12 yaşıma kadar dayandım, ama bir sabah kahvaltıda babam yine bana tesettür hakkında öğütler verirken istemediğimi söylediğimde sinirden deliye döndü, bağırdı çağırdı, en sonunda annem “Tamam, okullar kapanınca yaz tatilinin ilk günü kapansın.” dedi ve ben de dayak yemek istemediğim için kabul ettim, söz ver dediler, verdim. Bu sözü verdiğimde günlerden 1 mayıstı. 1 mayıs 2023. Günler geçti, okullar kapandı, okulların kapanmasıyla birlikte ben de kapandım.

O kadar berbat hissettiriyor ki… Ben müslüman değilim. Paganizme inanıyorum. ve Müslüman olmamama rağmen İslam’ı temsil etmek çok canımı yakıyor. Artık sweatshirt giymem de yasaklandı babam tarafından. Tunik ve bol pantolon giymek zorundayım. Saçlarım dökülüyor.

Rüzgârın saçlarımı okşamasını çok severdim ama artık öyle bir şey olmasına imkan yok. Tesettür o kadar kısıtlıyor ki beni. Salıncakta sallanmayı da çok severim mesela, ama artık salıncağa binince örtüm açılıyor, bu yüzden binemiyorum. Lunaparkta istediğim aletlere binemiyorum, örtüm açılır ve dikkat çekerim. geçen gün dışarıda babam bana bağırdı, saçım çıkmış diye. Hevesle bir şey söylemeye gidiyorum babamın yanına, saçın çıkmış diye bağırıyor.

Babam beni her gördüğünde sırtın açılmış, saçın çıkmış, her yerin açık, oran görünüyor buran görünüyor diye saydırıyor zaten. Bir de düzgün bağlamayacaksan takma diyor, sanki kendi isteğimle takmışım gibi. Annem de aynı şekilde, beni her gördüğünde boynumu kapatmamı söylüyor. Yoruldum artık. İntihar etmeyi düşündüm ama gelecekte kendi ayaklarımın üzerinde durup istediğim hayatı yaşayabilmek için vazgeçtim.

Şimdi Lgs’ye hazırlanıyorum. Hayalimdeki liseyi kazanabilirsem İstanbul’da teyzemlerde kalmama izin veriyor ailem. Orada biraz daha rahat olacağım. Üniversiteyi başka bir ülkede okuyacağım, finansal özgürlüğümü elde edip o ülkede hayallerimi süsleyen mükemmel hayatı yaşayacağım. O yüzden dayanmaya çalışıyorum. Geçecek diye avutuyorum kendimi.

O gün geldiğinde tekrardan saçlarım rüzgârda savrulacak ve bu sefer kimseden korkmayacağım. Buradaki aynı veya benzer kaderleri paylaştığımız tüm ablalarımı çok seviyorum, umarım hepimiz özgürlüğümüze kavuşabiliriz. Umarım yıllar sonra buraya gelip başarı hikayemi anlatabilirim. Şimdilik hoşçakalın. <3