Merhaba, buraya ilk kez 2019’da yazdım. Mektubumu bulamadım ama ben de hatırlıyorum neler çektiğimi ve zorla kapanmanın yarattığı baskıcı dönemi. Ben açıldım, ki ben Müslüman bile değildim. Ailem dindar hatta babam imam diye baş örtüsünü istemeyerek kafamda tutuyordum, bir tanrı inancı bile olmadan.
Ben açıldım arkadaşlar, 2019 da o yıl ben açıldım ve üniversiteye de kendim olarak başladım. Başta baskı yapıldı, zorla kapatmaya çalıştılar tekrar. Hatta ilk sene dışarıda açıyordum başımı aile evinde. Bundan haberdarlardı işin komik kısmı. El alem ne der diye dışarı çıkarken kapat git diyorlardı. Sizin aileniz de öyle arkadaşlar, Müslüman olmaktan değil el alem ne derci olmaktan sizi zorla kapatıyorlar. Artık siz olmanızın vakti geldi, zorla bir hayat sürmeyin, kendinizi bu kadar değersiz ve güçsüz görmeyin. El alem ne der diye umursamayın ki o el alem hayatınızın ufak bir kısmında. Gelecekte yanınızda olmayacak insanları takmayın. Aileniz de size destek verdiği sürece bir ailedir. Özellikle yaşlı iseler şunu unutmayın: onların fikirleri değişmeyecek, daha da muhafazakar olacaklar, daha yobaz olacaklar. Onları öyle kabul edin ve kendinizi değiştirmeye çalışın. Onların geleceği için bir şey yapamazsınız ama sizin geleceğinize olan etkileri azaltın hatta yok edin.
İnsanın başına o kadar şey geliyor ki göreceksiniz. Baş örtüsü aslında çok ufak bir sorunmuş, keşke çok daha önce karşı çıksaydım aileme diyeceksiniz. Dedim ya babam imam benim. Annem de hatta sülalem de dindar ama yaşadığımız çağ bu kısıtlamalara el verdirtmeyecek kadar değişti. Siz de değişin. Kendi değerinizi anlayın lütfen, sizi koşulsuz seven sizsiniz ve şanslı iseniz anneniz, bir başkası değil.