Kim ne dersin muhafazakar, baskıcı bir aileniz varsa hayata 3-0 geride başlıyorsunuz. Bu acı ama gerçek maalesef. Yaşadığımız şeyleri ancak bizler anlayabiliriz. Kendi benliğinizle ailenizin olmasını istediği çocuk profili her zaman çatışır. Kendinizi çoğu zaman yetersiz, değersiz ve ailenize asla layık olmayan biri gibi hissedersiniz. Fikirlerinizin hissettiklerinizin hiçbir zaman önemi yoktur. Yüz yıllardır asla değiştirilmediği iddia edilen bir kitapta yazılan yazılardan ibarettir hayatınız.

İlk başta ailenize doğru olmadığını anlatmaya çalışırsınız, tartışmalar başlar. Sonra zihniyetlerinin değişmeyeceğini, bu hayatı size zindan edeceklerini kabullenmeye ve içinize atmaya başlarsınız. Psikolojik olarak çökmüşsünüzdür zaten. Ciddi manada psikolojiniz kalmamıştır. Her gün doğduğunuz o güne lanet edersiniz.

Çevrenizdeki o çocuklarını oldukları gibi kabul eden, saygı duyan, el alemin ne diyeceğini düşünenler değil de çocuğunun duygularına önem veren ailelere özenmeye başlarsınız. Her şeyin sonunda da kabullenirsiniz. Her şeyi kabullenirsiniz.

Arkadaşlar tek kurtuluşunuz ekonomik özgürlüğünüzü elinize almak. Ne yazık ki tek yol bu. Onlar asla değişmeyecek. Ya onlara ayak uyduracaksınız ya da kendi yol haritanızı çizeceksiniz. Umarım gönlünüzdeki gibi bir hayat yaşarsınız. Lütfen pes etmeyin. Zor ama imkansız değil. Çaba bol çaba gerekiyor sonuna değecek bir çaba.