Merhaba, ben 19 yaşındayım. Doğup büyüme Bitlis’te yaşıyorum. Okuma yazma bile bilmediğim bir yaşta öz dayım tarafından tacize uğradım. Bir süre sonra anneme anlattığımda, ona kızacağını bunu kimseye anlatmamı yoksa babamın katil olacağını söylemişti. Hiçbir şeyin farkında olmadığım için, tamam, demiştim ve yıllarca kimseye anlatmadım.
7. sınıfa geldiğim zaman bazı şeylerin farkına vardım ve yaşadığım şeyin iğrençliği ile tek başıma kaldım. Kimseye anlatmıyor kendi içimde üzülüp geceleri ağlıyorken bir gün annem tarafından zorla kapandım ve yıllardır da kapalıyım. Sürekli üstümde bir baskı var. Giydiğim kıyafetten konuşmama kadar her şeyime karışılıyor. Yıllardır bu böyle olduğu için sürekli evden gitmenin hayalini kurdum.
Bu sene üniversite sınavına girdim ve istediğim bir sıralama elde ettim. Geçen sene yapamadığım için mezuna bırakmıştım, ancak şimdi ailem başka ile göndemiyor. Ailemdeki kimse beni desteklemiyor. Hatta annem bugün bana “Eğer gidip tacize tecavüze uğrarsan milletin diline düşeriz.” dedi. Böyle bir durum yaşarsam düşüneceği tek şey bu olurmuş. Çok eskiden de muhtemelen böyle oldu.
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Bir çıkış yolu bulamıyorum. Bu sene çok emek verdim bir yerlere gelebilmek için, ama ne kadar çabalarsam çabalayayım bu evden kurtulamıyorum. Küçük bir köyde yaşıyorum. Tüm insanları sadece birilerinin diline düşmekten korkuyor. Annem de 20 yaşında zorla evlendirilmiş bir kadın, ancak kadınların okumasına karşı. Bu saçmalığın içinde daha fazla dayanamıyorum.